Metzinger
Παρασκευή, 17 Νοεμβρίου 2017
ΡΩΜΗ 1917-ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΑΤΩΘΙ ΕΙΠΕ Ο ΠΙΚΑΣΣΟ ΣΤΟΝ ΠΑΠΙΝΙ..ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΟΤΑΝ Ο ΠΙΚΑΣΟ ΕΖΗΣΕ ΓΙΑ ΔΙΟΜΙΣΥ ΜΗΝΕΣ ΣΤΗ ΡΩΜΗ [ΓΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ] ΤΟΤΕ Ο ΠΑΠΙΝΙ ΕΠΩΦΕΛΗΘΗΚΕ ΤΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΕΙ-ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΡΑΤΙΣΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΕΙΠΩΘΗΚΑΝ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΠΙΚΑΣΣΟ ..ΟΠΩΣ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕ [Ο ΦΑΣΙΣΤΑΣ ΠΑΠΙΝΙ] ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΜΑΣ ΜΑΝ ΟΤΑΝ ΤΟΥ ΚΑΤΑΛΟΓΗΣΕ ΕΥΘΥΝΕΣ ΟΤΑΝ Ο ΙΔΙΟΣ ΔΗΛΩΝΕ [ΣΕ ΕΝΑ ΤΟΥ ΓΡΑΠΤΟ] ΟΤΙ Ο ΧΙΤΛΕΡ ΗΤΑΝ ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ ΑΦΟΥ ΟΡΙΣΕ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΕΝΑΝ ΣΚΟΠΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΣ ΑΝΗΚΕ...ΝΑ ΤΕΛΕΣΗ ΔΗΛΑΔΗ ΧΡΕΗ ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΟΥ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
«Στην τέχνη, ο λαός δεν αναζητά πλέον ανακούφιση και εξύψωση. Αλλά οι λεπτεπίλεπτοι, οι πλούσιοι, οι αργόσχολοι, αναζητούν το καινούργιο, το παράδοξο, το πρωτότυπο, το ασυνήθιστο, το σκανδαλώδες. Και εγώ, από τον κυβισμό και έπειτα, ικανοποίησα τους σοφούς και τους κριτικούς με όλες τις ευμετάβλητες σαχλαμάρες που μου έρχονται στο κεφάλι, και όσο λιγότερο με καταλάβαιναν τόσο περισσότερο με θαύμαζαν. Με το να διασκεδάζω με αυτά τα παιχνίδια, αυτές τις κουταμάρες, αυτές τις σπαζοκεφαλιές, έγινα διάσημος και μάλιστα πολύ γρήγορα. Και η διασημότης για ένα ζωγράφο σημαίνει πωλήσεις, κέρδη, περιουσία, πλούτη. Και σήμερα -όπως ξέρεις- είμαι διάσημος, είμαι πλούσιος. Αλλά όταν βρίσκομαι μόνος με τον εαυτό μου, δεν έχω το κουράγιο να θεωρούμαι καλλιτέχνης με τη μεγάλη και την παλιά σημασία της λέξεως. Αυτοί ήσαν μεγάλοι ζωγράφοι, ο Τζιότο, ο Ρέμπραντ, ο Τισιανός, ο Γκόγια. Δεν είμαι παρά ένας κοινός σαλτιμπάγκος, που κατάλαβε το πνεύμα των καιρών του και εξήντλησε όσο καλύτερα μπορούσε τη βλακεία, τη ματαιοδοξία, τη φιλοχρηματία των συγχρόνων του. Είναι πικρή η εξομολόγηση μου, πιο βλαβερή απ’ όσο φαίνεται, αλλά έχει τη χάρη να είναι ειλικρινής».
Δευτέρα, 16 Οκτωβρίου 2017
Ο ΧΙΤΛΕΡ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕΣΑ ΣΕ 13 ΧΡΟΝΙΑ [ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ] ΟΣΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ - ΟΣΟΥΣ ΦΟΝΟΥΣ,ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ,ΟΙ ΙΣΠΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΜΕΣΑ ΣΕ 600 ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΥΦΗΛΙΟ.[ΠΑΙΡΝΩΝΤΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΔΙΟΤΙ ΘΕΩΡΗΣΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΧΡΗΣΤΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΑ ΕΧΟΥΝ]-ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΩΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΟΥ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΔΗΛΩΝΕΙ [[ΠΡΕΣΒΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ]]. Ο ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ [ΠΟΥ ΜΟΡΦΩΘΗΚΕ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΚΑΜΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΣΠΟΥΔΗ-ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΞΙΣΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ Τ.ΜΑΝ ΚΑΙ ΠΑΠΙΝΙ]ΛΕΕΙ ΟΤΙ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΣΤΡΑΠΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΕΣ ΣΙΩΠΗΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΛΑΜΠΡΗ ΙΔΕΑ [ΕΠΙΦΩΤΗΣΗ]-ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ..ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟ ΤΑΥΤΙΖΩ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΤΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ ΓΚΡΑΦΙΤΙ[ΟΠΟΥ Ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΡΓΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΑ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΛΗΤΗ ΕΧΩΝΤΑΣ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΤΟ ΑΠΕΛΠές ΠΑΘΟΣ ΜΙΑΣ ΑΔΟΚΗΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΚΑΙ [[ΠΙΚΑΣΟΠΟΙΗΣΗΣ]]
ΕΚΘΕΣΗ [[ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΠΙΚΑΣΣΟ]] ΠΕΡΥΣY ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ...ΕΚΘΕΣΗ ΟΛΓΑ ΠΙΚΑΣΟ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ,ΕΚθΕΣΗ [[ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΣ ΠΙΚΑΣΣΟ]] ΣΤΟ ΚΕ ΜΠΡΑΝΛΥ, ΕΚΘΕΣΗ Ο ΕΡΩΤΙΚΟΣ ΠΙΚΑΣΣΟ ΣΤΟ ΓΚΡΑΝ ΠΑΛΑΙ,ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΦΕΡΝΑΝ ΟΛΙΒΙΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΙΛΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΑΥΤΟΝ,ΕΚΘΕΣΗ Ο ΠΙΚΑΣΣΟ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗ ΜΑΔΡΙΤΗ,ΕΚΘΕΣΗ [[ΠΙΚΑΣΟ ΚΑΙ ΡΙΜΠΕΡΑ]] ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΗΣ ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ,ΕΚΘΕΣΗ [[Ο ΠΙΚΑΣΣΟ ΚΑΙ Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ]]ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ,ΕΚΘΕΣΗ [[ΠΙΚΑΣΣΟ ΚΑΙ ΜΑΤΙΣ]] ΚΑΙ [[ΠΙΚΑΣΣΟ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΙΤΡ]] ΣΤΟ ΓΡΑΝ ΠΑΛΑΙ,ΕΚΘΕΣΗ [[ΠΙΚΑΣΣΟΜΑΝΙΑ]] ΣΤΟ ΓΡΑΝ ΠΑΛΑΙ,ΕΚΘΕΣΗ {ΟΚΤΩΒΡΗΣ 17] -[[Ο ΠΙΚΑΣΟ ΚΥΒΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΛΑΣΙΚΙΣΜΟΣ]] ΣΤΗ ΡΩΜΗ[SCUDERIA DE QUIRINALE],ΕΚΘΕΣΗ [[Ο ΕΙΚΩΝΙΚΟΣ ΠΙΚΑΣΣΟ]] ΣΤΟ ΜΙΛΑΝΟ [ΠΑΛΑΤΣΟ ΡΕΑΛΕ],,ΜΟΝΙΜΗΕΚΘΕΣΗ
ΠΙΚΑΣΣΟ ΣΤΟ ΜΠΕΡΓΚΡΟΥΕΝ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ,ΕΚΘΕΣΗ ΠΙΚΑΣΣΟ ΣΤΗ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ...ΕΚΘΕΣΗ [[Ο ΠΙΚΑΣΣΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΜΠ]] ΣΤΗ ΜΑΛΑΓΑ,ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΙΚΑΣΣΟ ΣΤΗ ΛΑ ΚΟΥΡΟΥΝΙΑ.ΧΑΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΙΚΑΣΣΟ ΣΤΟ ΜΠΥΤΡΑΓΚΟ.ΕΚΘΕΣΗ [[ΠΙΚΑΣΣΟ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ]]ΣΤΟ ΑΡΑ ΠΑΚΙΣ.,ΕΚΘΕΣΗ [[ΠΙΚΑΣΣΟ Ο ΓΛΥΠΤΗΣ]] ΤΟ 2015 ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ,ΕΚΘΕΣΗ [[ΠΙΚΑΣΣΟ Ο ΕΣΧΑΤΟΓΕΡΟΣ -Η-<<LA DERNIERE PICASSO>>]]..ΟΠΟΥ ΣΤΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΒΡΕΘΕΙΣ ΕΧΕΙ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΠΙΚΑΣΣΟ...ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΙ ΤΟΝ ΒΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟ.
HERBIN
SEVERINI
ΠΙΚΑΣΣΟ ΣΤΟ ΜΠΕΡΓΚΡΟΥΕΝ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ,ΕΚΘΕΣΗ ΠΙΚΑΣΣΟ ΣΤΗ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ...ΕΚΘΕΣΗ [[Ο ΠΙΚΑΣΣΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΜΠ]] ΣΤΗ ΜΑΛΑΓΑ,ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΙΚΑΣΣΟ ΣΤΗ ΛΑ ΚΟΥΡΟΥΝΙΑ.ΧΑΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΙΚΑΣΣΟ ΣΤΟ ΜΠΥΤΡΑΓΚΟ.ΕΚΘΕΣΗ [[ΠΙΚΑΣΣΟ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ]]ΣΤΟ ΑΡΑ ΠΑΚΙΣ.,ΕΚΘΕΣΗ [[ΠΙΚΑΣΣΟ Ο ΓΛΥΠΤΗΣ]] ΤΟ 2015 ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ,ΕΚΘΕΣΗ [[ΠΙΚΑΣΣΟ Ο ΕΣΧΑΤΟΓΕΡΟΣ -Η-<<LA DERNIERE PICASSO>>]]..ΟΠΟΥ ΣΤΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΒΡΕΘΕΙΣ ΕΧΕΙ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΠΙΚΑΣΣΟ...ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΙ ΤΟΝ ΒΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟ.
SEVERINI
Πέμπτη, 31 Αυγούστου 2017
ΟΞΕΙΑ ΠΙΚΑΣΣΙΤΙΔΑ
| ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
Τρίτη, 28 Νοεμβρίου 2017
ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕΙ ΤΟΝ ΠΙΚΑΣΣΟ [ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΩΤΕΡΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ] ΟΤΙ [[ΕΚΑΝΕ]] ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ. -ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΗΤΑΝ ΟΜΩΣ ΜΑΓΚΑΣ. ΠΟΤΕΤΟΥ ΔΕΝ ΕΠΕΝΔΥΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΥ.ΟΥΤΕ ΤΑ ΕΒΑΖΕ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ.ΛΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΑΙΣΘΑΝΩΝΤΑΝ ΟΤΙ ΘΑ ΕΛΘΕΙ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΗ ΟΜΑΔΑ ΜΕΡΙΚΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΝΕΟΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ.
Τρίτη, 21 Νοεμβρίου 2017
Σάββατο, 18 Νοεμβρίου 2017
ΕΙΧΑ ΚΑΠΟΤΕ ΓΡΑΨΕΙ 1 ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ ΣΑΤΙΡΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ [[ΚΑΙΡΟΙ ΣΤΟ ΚΟΛΩΝΑΚΙ]] ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΔΙΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΑΠΟΚΑΛΟΥΣΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΩΣ [[Ο ΑΝΤΙΠΙΚΑΣΣΟ]] ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΙΟΤΙ ΘΕΩΡΟΥΣΑ ΟΤΙ ΑΞΙΖΑ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΑΦΟΥ ΗΜΟΥΝ Ο ΠΛΕΩΝ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ__ΤΟ ΕΙΔΕ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ Ο ΠΙΚΑΣΣΟ ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΑΥΤΟ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟΝ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΡΤΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΓΩ_ΟΜΩΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΑ ΟΤΙ ΕΓΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΩ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ-ΑΦΟΥ ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΞ ΑΥΤΩΝ ΔΕΝ ΕΔΕΙΞΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΜΟΝΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΟΤΗΤΑ
Παρασκευή, 17 Νοεμβρίου 2017
ΡΩΜΗ 1917-ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΑΤΩΘΙ ΕΙΠΕ Ο ΠΙΚΑΣΣΟ ΣΤΟΝ ΠΑΠΙΝΙ..ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΟΤΑΝ Ο ΠΙΚΑΣΟ ΕΖΗΣΕ ΓΙΑ ΔΙΟΜΙΣΥ ΜΗΝΕΣ ΣΤΗ ΡΩΜΗ [ΓΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ] ΤΟΤΕ Ο ΠΑΠΙΝΙ ΕΠΩΦΕΛΗΘΗΚΕ ΤΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΕΙ-ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΡΑΤΙΣΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΕΙΠΩΘΗΚΑΝ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΠΙΚΑΣΣΟ ..ΟΠΩΣ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕ [Ο ΦΑΣΙΣΤΑΣ ΠΑΠΙΝΙ] ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΜΑΣ ΜΑΝ ΟΤΑΝ ΤΟΥ ΚΑΤΑΛΟΓΗΣΕ ΕΥΘΥΝΕΣ ΟΤΑΝ Ο ΙΔΙΟΣ ΔΗΛΩΝΕ [ΣΕ ΕΝΑ ΤΟΥ ΓΡΑΠΤΟ] ΟΤΙ Ο ΧΙΤΛΕΡ ΗΤΑΝ ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ ΑΦΟΥ ΟΡΙΣΕ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΕΝΑΝ ΣΚΟΠΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΣ ΑΝΗΚΕ...ΝΑ ΤΕΛΕΣΗ ΔΗΛΑΔΗ ΧΡΕΗ ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΟΥ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
«Στην τέχνη, ο λαός δεν αναζητά πλέον ανακούφιση και εξύψωση. Αλλά οι λεπτεπίλεπτοι, οι πλούσιοι, οι αργόσχολοι, αναζητούν το καινούργιο, το παράδοξο, το πρωτότυπο, το ασυνήθιστο, το σκανδαλώδες. Και εγώ, από τον κυβισμό και έπειτα, ικανοποίησα τους σοφούς και τους κριτικούς με όλες τις ευμετάβλητες σαχλαμάρες που μου έρχονται στο κεφάλι, και όσο λιγότερο με καταλάβαιναν τόσο περισσότερο με θαύμαζαν. Με το να διασκεδάζω με αυτά τα παιχνίδια, αυτές τις κουταμάρες, αυτές τις σπαζοκεφαλιές, έγινα διάσημος και μάλιστα πολύ γρήγορα. Και η διασημότης για ένα ζωγράφο σημαίνει πωλήσεις, κέρδη, περιουσία, πλούτη. Και σήμερα -όπως ξέρεις- είμαι διάσημος, είμαι πλούσιος. Αλλά όταν βρίσκομαι μόνος με τον εαυτό μου, δεν έχω το κουράγιο να θεωρούμαι καλλιτέχνης με τη μεγάλη και την παλιά σημασία της λέξεως. Αυτοί ήσαν μεγάλοι ζωγράφοι, ο Τζιότο, ο Ρέμπραντ, ο Τισιανός, ο Γκόγια. Δεν είμαι παρά ένας κοινός σαλτιμπάγκος, που κατάλαβε το πνεύμα των καιρών του και εξήντλησε όσο καλύτερα μπορούσε τη βλακεία, τη ματαιοδοξία, τη φιλοχρηματία των συγχρόνων του. Είναι πικρή η εξομολόγηση μου, πιο βλαβερή απ’ όσο φαίνεται, αλλά έχει τη χάρη να είναι ειλικρινής».
Δευτέρα, 16 Οκτωβρίου 2017
Ο ΧΙΤΛΕΡ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕΣΑ ΣΕ 13 ΧΡΟΝΙΑ [ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ] ΟΣΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ - ΟΣΟΥΣ ΦΟΝΟΥΣ,ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ,ΟΙ ΙΣΠΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΜΕΣΑ ΣΕ 600 ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΥΦΗΛΙΟ.[ΠΑΙΡΝΩΝΤΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΔΙΟΤΙ ΘΕΩΡΗΣΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΧΡΗΣΤΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΑ ΕΧΟΥΝ]-ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΩΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΟΥ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΔΗΛΩΝΕΙ [[ΠΡΕΣΒΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ]]. Ο ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ [ΠΟΥ ΜΟΡΦΩΘΗΚΕ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΚΑΜΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΣΠΟΥΔΗ-ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΞΙΣΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ Τ.ΜΑΝ ΚΑΙ ΠΑΠΙΝΙ]ΛΕΕΙ ΟΤΙ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΣΤΡΑΠΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΕΣ ΣΙΩΠΗΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΛΑΜΠΡΗ ΙΔΕΑ [ΕΠΙΦΩΤΗΣΗ]-ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ..ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟ ΤΑΥΤΙΖΩ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΤΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ ΓΚΡΑΦΙΤΙ[ΟΠΟΥ Ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΡΓΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΑ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΛΗΤΗ ΕΧΩΝΤΑΣ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΤΟ ΑΠΕΛΠές ΠΑΘΟΣ ΜΙΑΣ ΑΔΟΚΗΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΚΑΙ [[ΠΙΚΑΣΟΠΟΙΗΣΗΣ]]
ΕΚΘΕΣΗ [[ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΠΙΚΑΣΣΟ]] ΠΕΡΥΣY ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ...ΕΚΘΕΣΗ ΟΛΓΑ ΠΙΚΑΣΟ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ,ΕΚθΕΣΗ [[ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΣ ΠΙΚΑΣΣΟ]] ΣΤΟ ΚΕ ΜΠΡΑΝΛΥ, ΕΚΘΕΣΗ Ο ΕΡΩΤΙΚΟΣ ΠΙΚΑΣΣΟ ΣΤΟ ΓΚΡΑΝ ΠΑΛΑΙ,ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΦΕΡΝΑΝ ΟΛΙΒΙΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΙΛΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΑΥΤΟΝ,ΕΚΘΕΣΗ Ο ΠΙΚΑΣΣΟ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗ ΜΑΔΡΙΤΗ,ΕΚΘΕΣΗ [[ΠΙΚΑΣΟ ΚΑΙ ΡΙΜΠΕΡΑ]] ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΗΣ ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ,ΕΚΘΕΣΗ [[Ο ΠΙΚΑΣΣΟ ΚΑΙ Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ]]ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ,ΕΚΘΕΣΗ [[ΠΙΚΑΣΣΟ ΚΑΙ ΜΑΤΙΣ]] ΚΑΙ [[ΠΙΚΑΣΣΟ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΙΤΡ]] ΣΤΟ ΓΡΑΝ ΠΑΛΑΙ,ΕΚΘΕΣΗ [[ΠΙΚΑΣΣΟΜΑΝΙΑ]] ΣΤΟ ΓΡΑΝ ΠΑΛΑΙ,ΕΚΘΕΣΗ {ΟΚΤΩΒΡΗΣ 17] -[[Ο ΠΙΚΑΣΟ ΚΥΒΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΛΑΣΙΚΙΣΜΟΣ]] ΣΤΗ ΡΩΜΗ[SCUDERIA DE QUIRINALE],ΕΚΘΕΣΗ [[Ο ΕΙΚΩΝΙΚΟΣ ΠΙΚΑΣΣΟ]] ΣΤΟ ΜΙΛΑΝΟ [ΠΑΛΑΤΣΟ ΡΕΑΛΕ],,ΜΟΝΙΜΗΕΚΘΕΣΗΠΙΚΑΣΣΟ ΣΤΟ ΜΠΕΡΓΚΡΟΥΕΝ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ,ΕΚΘΕΣΗ ΠΙΚΑΣΣΟ ΣΤΗ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ...ΕΚΘΕΣΗ [[Ο ΠΙΚΑΣΣΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΜΠ]] ΣΤΗ ΜΑΛΑΓΑ,ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΙΚΑΣΣΟ ΣΤΗ ΛΑ ΚΟΥΡΟΥΝΙΑ.ΧΑΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΙΚΑΣΣΟ ΣΤΟ ΜΠΥΤΡΑΓΚΟ.ΕΚΘΕΣΗ [[ΠΙΚΑΣΣΟ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ]]ΣΤΟ ΑΡΑ ΠΑΚΙΣ.,ΕΚΘΕΣΗ [[ΠΙΚΑΣΣΟ Ο ΓΛΥΠΤΗΣ]] ΤΟ 2015 ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ,ΕΚΘΕΣΗ [[ΠΙΚΑΣΣΟ Ο ΕΣΧΑΤΟΓΕΡΟΣ -Η-<<LA DERNIERE PICASSO>>]]..ΟΠΟΥ ΣΤΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΒΡΕΘΕΙΣ ΕΧΕΙ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΠΙΚΑΣΣΟ...ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΙ ΤΟΝ ΒΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟ.
SEVERINI
Πέμπτη, 18 Φεβρουαρίου 2021
Πιστευω ότι ο μετέωρος άνθρωπος του Σώλ Μπέλοοϋ καθώς και ο Κάφκα η ο ((παρίας))Αντών Ρουμπινσταΐν Ωχριούν μπροστά σε μένα που αναγκάστηκα να σηκωθώ στη φορολογική μου δήλωση ως ⛺ σκηνήτης(έστω και αν κεκτειμαι τεσσάρων 🏡 σπιτιών.Αυτο το έκανα επειδή δεν ημπορούσα να να δηλώσω πως με φιλοξενεί ο αδελφός μου.Διοτι αν κάναμε μια τέτοια δήλωση τότε ο αδελφός μου θα έχανε ένα πολύ σοβαρό επίδομα που παίρνει από την Ε.Ε.Ομως αυτό είναι κάτι που οι κύριοι της εφορίας δεν το αποδεχτηκαν-με αποτέλεσμα να μην δεχτούν την ιδιότητα μου ως σκηνιτου διότι είναι αντιδεοντολογικη ως προς τα πρακτικά τους.Αρα την στιγμή αυτή δεν είμαι τίποτα..Ούτε 🏡 σπιτωμενος ούτε άστεγος,ούτε 🐦 πουλί ούτε 🎏 ψάρι...μα απλά ένας αουτκάστ όπου το κράτος τους και οι ντρεσαρισμένοι αστοί θέλουν να τον κρατούν μετέωρο....εκτός περιθωρίου να αιωρείται στο κοινωνικό τους χάος που ως και οι κλωσαρ το περιφρονούν το απαξιουν και το απεύχονται.- - -....................................................................................................................((ΤΑ ΛΑΘΗ ΚΡΥΒΟΥΝ ΑΛΗΘΕΙΕΣ]=(Λάθη αλάθητα.....το κείμενο αυτό αποτελεί στροφές εκθέσεων από μαθητές.....του δημοτικού):((Η επετηρίδα είναι αυτό που βγάζουμε στα μαλλιά μας άμα δεν λουζόμαστε συχνά. (Γυμνάσιο Πάτρας) *Ο μισογύνης είναι τέρας μυθολογικό, μισός γυναίκα και μισός άλλο πράμα, απερίγραπτης ασχήμιας και τελείως εξαγριωμένος με την κατάστασή του. (Γυμνάσιο Θεσπρωτίας) *Ο Κωνσταντίνος Καντάφης ήτανε Έλληνας ποιητής που γεννήθηκε στη Λιβύη της Αλεξάνδρειας. (Γυμνάσιο Αθήνας) *Στην αρχαία εποχή δεν υπήρχαν ξένες χώρες, γι' αυτό δεν έχουν βρει οι αρχαιολόγοι αρχαία διαβατήρια. (Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης) *Ο Λεωνίδας και οι Τριακόσιοι του ηττήθηκαν, γιατί οι Θερμοπύλες ήτανε πολυπληθέστεροι σε αριθμό. (Γυμνάσιο Αθήνας) *Την Οδύσσεια την έγραψε ο Οδυσσέας. Την Ιλιάδα ο Ηλιάδης. (Γυμνάσιο Λαμίας) *Τα Χερουβίμ και τα Σεραβίμ ήταν μικρά αγγελάκια που πετούσαν δεξιά - αριστερά στο πλάι των μεγάλων αγγέλων. Τα Χερουβίμ χερούβιζαν (δεξί πέταγμα) και τα Σεραβίμ σερούβιζαν (αριστερό πέταγμα). Στην ανάγκη υπήρχαν και τα Πτερουβίμ για πέταγμα κατευθείαν στη μέση. (Γυμνάσιο Κορίνθου) *Πρωτεύουσα της Κεϋλάνης είναι η Λιπτον Τι.. (Γυμνάσιο Αθήνας) *Η κυριότερη αιτία της εξάτμισης είναι η φωτιά κάτω από το κατσαρολάκι. (Γυμνάσιο Κορίνθου) *Ο πρατήρας είναι λέξη δυσανόητη, δηλ. με δυο έννοιες. Μια όταν είναι σε ηφαίστειο και μια όταν δουλεύει σε πρατήριο. (Γυμνάσιο Αθήνας) *Ενεργητική φωνή: Κυνηγάω τον λαγό. Παθητική φωνή: Ο λαγός με κυνηγάει. (Γυμνάσιο Κορίνθου) *Οι βιταμίνες βρίσκονται ακριβώς ανάμεσα από τις αλφαμίνες και τις γαμαμίνες. (Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης) *Το ακριβώς αντίθετο της Αγίας Τριάδας είναι η Διαβολική Τριάδα, πυρ, συν γυναιξί και θάλασσα. Πράγματα του Σατανά. (Λύκειο Ξάνθης) *Η μπανάνα στα ελληνικά γράφεται όπως και στα αγγλικά, δηλαδή με ένα μπα και δύο να. (Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης) *Τα 6 χαρακτηριστικότερα ζώα του Βόρειου Πόλου είναι 3 αρκούδες και 3 φώκιες. (Γυμνάσιο Αθήνας) *Ερώτηση: Τι γνωρίζετε για τις εικονομαχίες; Απάντηση: Εικονομαχίες ήταν οι μάχες που έκαναν οι λαοί για τις εικόνες. Όποιος κέρδιζε τη μάχη κέρδιζε και τις εικόνες. (Γυμνάσιο Αθήνας) *Ο Ε. Λύτης και ο Σ. Εφέρης είναι και οι δύο Έλληνες ποιητές κατηγορίας νόμπελ. (Γυμνάσιο Αργοστολίου) *Οι Δέκα Εντολές γράφτηκαν από τον Σινά και παραδόθηκαν στον Μωυσή στην Πλάκα. Ήταν όλες πέτρινες, αλλά σαφέστατες. (Γραπτό υποψηφίου για τη Σχολή Αστυνομίας) *Ο Κουστώ είναι ένας σύγχρονος Οδυσσέας, αλλά που δεν κατοικούσε στην Ιθάκη και για το λόγο αυτό οι περιπέτειές του δεν λέγονται Οδύσσειες, αλλά Κουστωδίες. (Γραπτό υποψηφίου για τη Σχολή Αστυνομίας) *Η μάνα του Ρασπούτιν ήτανε η ρασπουτάνα, τεραστίων διαστάσεων Ρωσίδα της Σιβηρίας. (Γυμνάσιο Καρδίτσας) *Το φοβερότερο όπλο των αρχαίων Αράβων ήταν ο Ευνούχος. *Οι Έλληνες εφεύρεσαν τη γεωμετρία για να αποφύγουνε την άλγεβρα που ήτανε αράπικη. *Η βαρύτητα είναι πιο δυνατή το φθινόπωρο. Τότε βλέπουμε τα μήλα να πέφτουν ομαδικά. Ζ.Κ.
Yπαρχουν νεκροί που περπατούν ξανά, και ορισμένες κραυγές που δε σωπαίνουν: Στη δίκη για δολοφονία μετά από μια σειρά βομβιστικών επιθέσεων, ο Ραβασόλ επιχείρησε να δώσει την ακόλουθη ομιλία, όχι για να αμφισβητήσει την ενοχή του, αλλά να την αποδεχτεί και να τη δικαιολογήσει. Σύμφωνα με μαρτυρίες, διακόπηκε ύστερα από λίγες λέξεις, και η ομιλία δεν εκφωνήθηκε ποτέ. Αποκεφαλίστηκε λίγο αργότερα.«Eάν μιλώ, δεν είναι για να υπερασπίσω τον εαυτό μου για τις πράξεις για τις οποίες κατηγορούμαι, μιας και η κοινωνία μονάχα είναι υπεύθυνη, επειδή απ’ την ίδια της την οργάνωση θέτει τον άνθρωπο σε μια διαρκή μάχη του ενός εναντίον του άλλου. Στην πραγματικότητα, δεν βλέπουμε σήμερα, σ’ όλες τις τάξεις κι όλες τις θέσεις, ανθρώπους που επιθυμούν, δεν θα πω το θάνατο, επειδή αυτό δεν ακούγεται καλά, αλλά την κακοτυχία τους, εάν μπορούν ν’ αποκομίσουν οφέλη απ’ αυτήν. Λογουχάρη, δεν εύχεται το αφεντικό να δει έναν ανταγωνιστή να πεθαίνει; Και δεν εύχονται όλοι οι επιχειρηματίες να είναι από κοινού οι μόνοι που να απολαμβάνουν τα οφέλη που φέρνουν τα επαγγέλματά τους; Προκειμένου ν’ αποκτήσει δουλειά, δεν εύχεται ο άνεργος εργαζόμενος κάποιος που έχει μια δουλειά για κάποιο λόγο να πεταχτεί έξω απ’ αυτήν. Ε λοιπόν, σε μια κοινωνία όπου συμβαίνουν τέτοια γεγονότα, δεν υπάρχει λόγος να εκπλησσόμαστε για το είδος των πράξεων για τις οποίες κατηγορούμαι, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η λογική συνέπεια του αγώνα για την επιβίωση που οι άνθρωποι διεξάγουν και που είναι υποχρεωμένοι να χρησιμοποιούν όλα τα διαθέσιμα μέσα για να επιβιώσουν. Και δεδομένου ότι ο καθένας για τον εαυτό του, δεν είναι αυτός που βρίσκεται στην ανάγκη να περιοριστεί σκέφτεται: «Λοιπόν, επειδή έτσι είναι τα πράγματα, όταν είμαι πεινασμένος δεν έχω κανένα λόγο να διστάσω σχετικά με τα μέσα που έχω στη διάθεσή μου, ακόμα και με κίνδυνο να προκαλέσω θύματα! Τ’ αφεντικά, όταν απολύουν εργαζομένους, νοιάζονται εάν αυτοί πρόκειται να πεθάνουν ή όχι απ’ την πείνα; Αυτοί που έχουν πλεόνασμα νοιάζονται εάν υπάρχουν εκείνοι που στερούνται τις βασικές ανάγκες»;>Υπάρχουν μερικοί που βοηθούν, αλλ’ είναι ανίκανοι ν’ ανακουφίσουν όλους εκείνους που έχουν ανάγκη και που είτε θα πεθάνουν πρόωρα εξαιτίας διαφόρων ειδών στερήσεων, είτε εθελούσια από αυτοκτονίες όλων των τύπων, προκειμένου να βάλουν ένα τέλος σε μια άθλια ζωή και όχι να πρέπει ν’ ανέχονται τη δριμύτητα της πείνας, με αμέτρητες ντροπές και ταπεινώσεις, και που δεν έχουν καμιά ελπίδα να δουν ποτέ ένα τέλος. Γι’ αυτό υπάρχουν οικογένειες των Αγιέμ και Σουήν, που σκότωσαν τα παιδιά τους ώστε να μην τα δουν να υποφέρουν πια, και όλες οι γυναίκες που, υπό το φόβο ότι δεν είναι σε θέση να θρέψουν ένα παιδί, δεν διστάζουν να καταστρέψουν στα σπλάχνα τους τον καρπό του έρωτά τους.<->Και όλ’ αυτά τα πράγματα συμβαίνουν εν μέσω αφθονίας κάθε είδους προϊόντων. Θα μπορούσαμε να το καταλάβουμε εάν αυτά τα πράγματα συνέβαιναν σε μια χώρα όπου τα προϊόντα είναι σπάνια, όπου υπάρχει πείνα. Αλλά στη Γαλλία, όπου βασιλεύει η αφθονία, όπου τα κρεοπωλεία είναι γεμάτα κρέας, τ’ αρτοποιεία ψωμί, που ρούχα και παπούτσια συσσωρεύονται σε καταστήματα, που υπάρχουν άδεια σπίτια! Πώς μπορεί κανείς ν’ αποδεχτεί πως όλα είναι για το καλήτερο σε μια κοινωνία όπου η αντίθεση μπορεί να είναι τόσο έκδηλη; Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θα αισθανθούν λύπη για τα θύματα, αλλά θα σας πουν πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα γι’ αυτό. Ας τα βγάζει ο καθένας πέρα όπως μπορεί! Τί μπορεί να κάνει αυτός που στερείται τ’ απαραίτητα όταν ενώ εργάζεται χάνει τη δουλειά του; Ν’ αφήσει μόνο τον εαυτό του να πεθάνει απ’ την πείνα. Εν συνεχεία θα ρίξουν μερικά ευσεβή λόγια πάνω απ’ το πτώμα του. Αυτό είναι που ήθελα ν’ αφήσω σ’ άλλους. Προτίμησα να κάνω τον εαυτό μου ένα λαθρέμπορο, έναν παραχαράκτη, ένα φονιά και δολοφόνο. Θα μπορούσα να ζητιάνευα, αλλ’ είναι εξευτελιστικό και δειλό και τιμωρείται και απ’ τους νόμους σας ακόμα, που καθιστούν τη φτώχεια έγκλημα. Εάν όλοι όσοι έχουν ανάγκη, αντί να περίμεναν έπαιρναν, απ’ οπουδήποτε και με οποιονδήποτε τρόπο, ο αυτάρεσκος θα καταλάβαινε ίσως λίγο πιο σύντομα πως είναι επικίνδυνο να θέλει να καθαγιάζει την υπάρχουσα κοινωνική κατάσταση, όπου η στενοχώρια είναι μόνιμη κι η ζωή κάθε στιγμή απειλητική.<->Θα καταλάβουμε γρήγορα πως οι αναρχικοί έχουν δίκιο όταν λένε πως προκειμένου να έχουμε ηθική και φυσική ειρήνη, πρέπει να καταστραφούν οι αιτίες που γεννούν το έγκλημα και τους εγκληματίες. Δεν θα πετύχουμε αυτούς τους στόχους κυνηγώντας εκείνον που, αντί να υποστεί έναν αργό θάνατο που προκαλείται απ’ τις στερήσεις που είχε και θα πρέπει ν’ ανεχτεί, δίχως καμιά ελπίδα να δει ποτέ ένα τέλος, προτιμά, εάν έχει την ελάχιστη δύναμη, να αρπάξει βίαια εκείνο που μπορεί ώστε να εξασφαλίσει την ευημερία του, ακόμα και με κίνδυνο της ζωής του, που θα έθετε μονάχα ένα τέλος στα δεινά του.<>Γι’ αυτό πραγματοποίησα τις πράξεις για τις οποίες κατηγορούμαι, και που δεν είναι παρά η λογική συνέπεια της βάρβαρης κατάστασης μιας κοινωνίας που δεν κάνει τίποτε άλλο παρά ν’ αυξάνει τη δριμύτητα των νόμων που κυνηγούν τ’ αποτελέσματα, δίχως ποτέ ν’ αγγίζουν τις αιτίες. Λέγεται πως θα πρέπει να είστε σκληροί για να σκοτώσετε, αλλά εκείνοι που το λένε αυτό δεν βλέπουν ότι αποφασίζετε να το κάνετε αυτό μονάχα για ν’ αποφύγετε την ίδια μοίρα.>Με τον ίδιο τρόπο εσείς, μεσσιέ μέλη του δικαστηρίου, θα με καταδικάσετε αναμφιβόλως σε θάνατο, επειδή νομίζετε πως είναι απαραίτητο, και πως ο θάνατός μου θ’ αποτελέσει πηγή ικανοποίησης για σας που μισείτε να βλέπετε ανθρώπινο αίμα να ρέει·<->αλλά όταν νομίζετε πως είναι χρήσιμο να χυθεί προκειμένου να εξασφαλίσετε την ασφάλεια της ζωής σας, δεν διστάζετε περισσότερο από ό,τι εγώ, αλλά με μία διαφορά: εσείς το κάνετε δίχως να διατρέχετε κάποιον κίνδυνο, ενώ εγώ, απ’ την άλλη πλευρά, δρω με κίνδυνο της ζωής μου.<>Λοιπόν, μεσσιέ, δεν υπάρχουν πια άλλοι εγκληματίες να δικαστούν, αλλά οι αιτίες της εγκληματικότητας να εξαληφθούν! Στη σύνταξη των άρθρων του Ποινικού Κώδικα, οι νομοθέτες ξέχασαν πως δεν προσβάλλουν τις αιτίες, αλλά μονάχα τα αποτελέσματα, κι έτσι σε καμιά περίπτωση δεν εξαλείφουν το έγκλημα. Στην πραγματικότητα, οι αιτίες εξακολουθούν να υπάρχουν, τα αποτελέσματα θ’ απορρέουν αναγκαστικά απ’ αυτές. Θα υπάρχουν πάντοτε εγκληματίες, και αν σήμερα σκοτώνετε έναν, αύριο άλλοι δέκα θα γεννηθούν.<>Τί χρειάζεται, τότε; Εξαλείψτε τη φτώχεια, τούτο το σπόρο του εγκλήματος, με την εξασφάλιση σε όλους της ικανοποίησης των αναγκών τους! Πόσο δύσκολο είναι να το συνειδητοποιήσουμε αυτό! Το μόνο που χρειάζεται είναι να εγκαθιδρυθεί η κοινωνία σε μια νέα βάση, όπου τα πάντα θα είναι κοινά και όπου ο καθένας, παράγωντας σύμφωνα με τις ικανότητες και τις δυνάμεις του, θα καταναλώνει ανάλογα με τις ανάγκες του. Τότε και μόνο τότε δεν θα βλέπουμε ανθρώπους σαν τον ερημίτη της Νοτρ-Νταμ-ντε-Γκρας κι άλλους, να ζητιανεύουν για ένα μέταλλο του οποίου γίνονται θύματα και σκλάβοι! Δεν θα βλέπουμε πια γυναίκες να παραδίδουν τη γοητεία τους, σαν ένα κοινό εμπόρευμα, με αντάλλαγμα αυτό το ίδιο μέταλλο που συχνά μας εμποδίζει από το να καταλάβουμε εάν ένας έρωτας είναι αληθινός ή όχι. Δεν θα δούμε πια ανθρώπους σαν τον Πρατζινί, τον Πραντό, τον Μπερλάν, τον Αναστάι και άλλους που σκοτώνουν προκειμένου να έχουν αυτό το ίδιο μέταλλο. Αυτό δείχνει πως η αιτία όλων των εγκλημάτων είναι πάντοτε η ίδια, και πρέπει να είσαι ανόητος για να μην τη δεις.<->Ναι, το επαναλαμβάνω: η κοινωνία είναι που δημιουργεί τους εγκληματίες και σεις, μέλη του δικαστηρίου, αντί να καταδικάζετε θα έπρεπε να χρησιμοποιήσετε τη νοημοσύνη και τις δυνάμεις σας προκειμένου να μεταμορφώσετε την κοινωνία. Μονομιάς θα καταπνίγατε όλα τα εγκλήματα. Και η δουλειά σας, επιτιθέμενη στις αιτίες, θα είναι σπουδαιότερη και πιο καρποφόρα από ό,τι η δικαιοσύνη σας, που υποτιμάται μόνη της τιμωρώντας τα αποτελέσματά τους.<->Δεν είμαι τίποτα παρά ένας αμόρφωτος εργάτης· αλλά επειδή έχω ζήσει τη ζωή των φτωχών, αισθάνομαι περισσότερο από έναν πλούσιο αστό την ανομία των κατασταλτικών σας νόμων. Τί σας δίνει το δικαίωμα να σκοτώνετε ή να φυλακίζετε έναν άνθρωπο που, γεννημένος με την ανάγκη να επιβιώσει, βρέθηκε ο ίδιος υποχρεωμένος να πάρει εκείνο που του λείπει ώστε να τραφεί;<>Εργάστηκα προκειμένου να ζήσω και να θρέψω την οικογένειά μου· απ’ τη στιγμή που ούτε εγώ ούτε η οικογένειά μου δεν υποφέραμε πάρα πολύ, παρέμεινα αυτό που εσείς αποκαλείτε έντιμος. Έπειτα η εργασία έγινε δυσεύρετη, και η ανεργία έφερε την πείνα. Ήταν μόνον τότε που ο μεγάλος νόμος της φύσης, αυτή η δεσποτική φωνή που δεν δέχεται καμιά αντίρρηση, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, μ’ ανάγκασε να διαπράξω κάποια απ’ τα εγκλήματα και πταίσματα για τα οποία κατηγορούμαι και για τα οποία ομολογώ πως είμαι ο αυτουργός τους.<>Δικάστε με, μεσσιέ του δικαστηρίου, αλλά εάν με έχετε καταλάβει, δικάζοντάς με δικάστε όλους τους δυστυχισμένους που η φτώχεια, σε συνδυασμό με τη φυσική περηφάνια, έκανε εγκληματίες, και που ο πλούτος ή η άνεση θα τους είχε κάνει έντιμους ανθρώπους.<->Μια έξυπνη κοινωνία θα τους είχε κάνει ανθρώπους σαν όλους τους άλλους!»<;">ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ=[[Το γέλιο του Ravachol]], Εκδόσεις Δαίμων του Τυπογραφείου, Σελίδες: 60<->Ο «Δαίμων του Τυπογραφείου» ξαναχτύπησε<-> με ένα βιβλίο αφιερωμένο σε έναν αναρχικό για τον οποίο δεν έχει ξαναβγεί ποτέ στα ελληνικά. Δεν έχει τολμήσει μάλλον να βγάλει κανείς. Αφενός γιατί ο Ραβασόλ ο ίδιος άλλωστε δεν ήταν συγγραφέας για να έχει πρόσφορα κείμενα, δεν τον ένοιαζε δηλαδή να γράφει, να κάνει σπουδαίες αναλύσεις ή να διαβάζεται από γενιές αναρχικών. Δεν νοιαζόταν δηλαδή για το τι θα πουν γι’ αυτόν, να κερδίσει δημόσια υποστήριξη (δεν νοιάστηκε άλλωστε ούτε καν στο δικαστήριο που τον καταδίκασε σε θάνατο, να προσπαθήσει να απενοχοποιηθεί ή να αποκρούσει τις κατηγορίες). Ήταν από τους πρωτεργάτες της προπαγάνδας δια της πράξης. Ο Ραβασόλ δηλαδή έδρασε, δεν κήρυττε, και πλήρωσε με το κεφάλι του για τη δράση του αυτή. Και αφετέρου είναι ένας αναρχικός που μαζί με τον άλλο αδύστακτο συμπατριώτη του Εμίλ Ανρύ, προκαλούν με τις ενέργειές τους ακόμη και στους αναρχικούς κύκλους. Στο ενεργητικό του; Δολοφονίες, πλαστογραφίες, τυμβωρυχίες, λαθρεμπόριο, φυλακίσεις, αποδράσεις, βομβιστικές επιθέσεις σε σπίτια δικαστών και κυβερντητικών.<->Ένας από τους πιο διαβόητους και σκληρούς <->κακοποιούς της εποχή του, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι κινητοποιήθηκε από τη φτώχεια και τις τρομερές κοινωνικές αδικίες που γνώρισε στη ζωή του. Δεν χρειάστηκε δηλαδή να διαβάσει για να γνωρίσει τη ζωή των φτωχών. Τη φτώχεια την έζησε στο πετσί του από τα γεννοφάσκια του γεννημένος σε φτωχή οικογένεια και αναγκαζόμενος να δουλεύει και να περιοδεύει αναζητώντας εργασία για να βγάλει τα προς το ζειν από τα 8 του χρόνια! Αλλά δεν θα κάνουμε τις κλασσικές αναλύσεις των «<->πολιτικο-οικονομικο-κοινωνικών(σικ!) συνθηκών της εποχής για να τον δικαιώσουμε ηθικά. Όχι, ο Ραβασόλ δεν ενσάρκωνε κανένα πνεύμα της εποχής, καμιά αντίδραση της εργατικής τάξης. Αυτός ήταν, αυτά έπραξε, τα τελευταία λόγια του ήταν «Αν θέλεις να ζήσεις ευτυχισμένος κρέμασε τον ιδιοκτήτη σου» και ΤΕΛΟΣ! Ο καθένας απο κει και πέρα είναι ελεύθερος να τον κρίνει.<->με φωτογραφίες</span> και πρωτοσέλιδα της εποχής, σού τραβάει αμέσως το ενδιαφέρον, που μοιάζει περισσότερο με περιοδικό και δεν κουράζει με μονότονες σελίδες γεμάτες λέξεις, σε βάζει κατευθείαν στο πνεύμα της υπόθεσης Ραβασόλ. Στο βιβλίο περιλαμβάνονται ένα απόσπασμα μιας συζήτησης που είχε ο Ραβασόλ με τους αστυνομικούς που βρέθηκε από τον ιστορικό Jean Maitron στα αρχεία της Παρισινής Αστυνομίας το 1964, η απολογία του στο δικαστήριο, την οποία δεν του επέτρεψαν να δώσει, μια επιστολή ενός συντρόφου και συνεργού του Ραβασόλ που μιλάει για τον τελευταίο, το τηλεγράφημα που στάλθηκε ανακοινώνοντας το θάνατό του, ένα άρθρο για τον Ραβασόλ του διάσημου Γάλλου λογοτέχνη Οκτάβ Μιρμπώ και ένα τραγούδι με τον τίτλο «La Ravachole» που γράφτηκε προς τιμήν του, αποδείξεις που έδειχναν ότι ο Ραβασόλ είχε ήδη αρχίσει να επιβιώνει στη λαική μνήμη...
Πέμπτη, 10 Δεκεμβρίου 2020
Όταν είχαμε τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν ήταν εμπλεγμένος σε σκάνδαλα δεν τους άρεσε..καλή τύχη τώρα..και πρωτιμω να έχω τον Κούλη και να αισθάνομαι ελεύθερος παρά τον Κανταΐφι η τον Τσαουσέσκου και να μου δίνουν λεφτά που δεν θα έχω την ελευθερία να τα ξοδεύω όπου εγώ θέλω.-[H ..παρηγοριά στον άρωστο για να ξεχνά το επερχώμενο αναπόφευκτο=KLEiST,HERDER,SCHELING,NOVALIS..ο κάθε άνθρωπος θα μπορεί να διαμορφώσει την συλλογική συνείδησή του κατά τρόπο που να ευνοεί την αρχή της ελεύθερης βούλησης. Μετά το γεγονός, ο άνθρωπος θα μπορεί να αποφύγει την απεχθή παρεμπόδιση που του προσφέρει φαινομενικά η λογική σκέψη. Με άλλα λόγια, η θέληση για εξουσία έχει "την υπέρτατη πηγή της στο συναίσθημα" και έτσι ο άνθρωπος πρέπει να ξεπεράσει "τον αγώνα του με την μοίρα" σε ένα ισορροπημένο μίγμα σοφίας και πάθους..
ο μονόλογος της φεμινίστριας
“Δεν έχει η γυναίκα μάτια;
Δεν έχει η γυναίκα χέρια, όργανα, σώμα, αισθήσεις, πάθη, συναισθήματα;
Μήπως δεν τρέφεται απ΄ τα ίδια φαγιά, δεν πληγώνεται απ΄ τα ίδια όπλα, δεν πεθαίνει απ΄ τις ίδιες αρρώστιες, δεν γιατρεύεται με τα ίδια φάρμακα, δεν κρυώνει το χειμώνα και ζεσταίνεται το καλοκαίρι, ακριβώς όπως κι σείς τα σερνικά?
Αν μας τρυπήσετε, δεν ματώνουμε;
Αν μας γαργαλίσετε, δεν γελάμε;
Αν μας φαρμακώσετε, δεν πεθαίνουμε;
Αν μας αδικήσετε, δεν θα εκδικηθούμε;
Αν σας μοιάζουμε σ΄ όλα τ΄ άλλα, θα σας μοιάζουμε και σ΄ αυτό!
Αν μία γυναίκα, αδικήσει άντρα πώς δείχνει αυτός την ταπεινοφροσύνη του; Μ΄ εκδίκηση!
Αν Ο ΑΝΤΡΑΣ ΑΔΙΚΗΣΕΙ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ , πώς αυτή θα τ΄ αντιμετωπίσει, ύστερα απ΄ το παράδειγμα του ιδίου?Μ΄ εκδίκηση!
Τρίτη, 10 Νοεμβρίου 2020
Δέν υπάρχοuν αθώοι αστοί(Ανρύ).Η μάζα χρησιμεύει μόνο στό να την κατευθύνουμε όπου εμείς θέμε χωρίς να της δόσουμε λογαριασμό.Χρησιμεύει μόνο στο να βγάλουμε πάνω της όλη μας την λύσα που μάς περιφρονεί..Βάζοντας την να δουλεύει γιά τα δικά μας συμφέροντα για να μη χάσει το ψωμί της.Ξέρω μία γυναίκα που είχε την αφέλεια να νομίζει πως το παιδί της θα τήν περιφρονούσε αν αυτή εγκατέλειπε την συζυγική εστία και έφευγε από το σπίτι σπάζοντας τίς αλυσίδες που τήν κρατούσαν πλαϊ στον τυραννικό σαδιστή και αλκοολικό της συζυγο...ενώ κανονικά αν αυτό εγένετο τότε τα παιδιά της θα την αγαπούσαν (αντί να την μισούν όπως ενόμιζε)-(αφού η ευτυχία όσων αγαπούμε είναι και δική μας ευτυχία.Ομως οι επιταγές της μάζας και η προσωπική της ανασφάλεια δεν την άφηναν να το κάνει)- - -Οσοι ήσαν όμορφοι ώς Αδωνεις..Πήραν τεράστια δάνεια[δικαιολογόντας τα μέσω ψευδών ανυπαρκτων περιουσιών]..που τωρα τα πληρώνω εγω [που εχω υπαρκτή περιουσία].πολέμησα σά στρατιώτης γιά νά κλείσω τίς δικές τους΄τρύπες.Ομως αυτό οι κ.κ. ΟΥΡΣΟΥΛΑ,ΑΓΓΕΛΑ,ΚΑΙ ΛΑΝΓΚΑΡΝΤ δέν το κατάλαβαν.ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΠΙΑ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ.
|
Το δίκιο το έχει παντα με το μέρος του τό ατομο και όχι η ομάδα- η κλίκα και η τυποποιημένη μάζα.
ΜΠΟΡΙΣ ΒΙΑΝ
Kαί να το λέει αυτό ο Μοναδικός συνθέτης ΜΠ.ΒΙΑΝ(πού έζησε έντονα και αντισυμβατικά και επικίνδυνα)σύμφωνοι...μα..νά τό λέω εγώ ο τριτοκλασάτος σκιτσογραφίσκος είναι περίεργο...Ως καί τούς νέγρους ήθελε να βάλει ο κ.Βιάν να καμουφλάρουν το χρώμα τους γιατί το χρώμα αυτό ενοχλούσε την τυποποιημένη μάζα το χρώμα της οποίας ήθελε νά αποκτήσει αφού όλα τα πτώματα έχουν το ίδιο λευκό χρώμα.
Ως και ο Άντον Ρουμπινστάϊν (που ήταν ο πιό τυποποιημένος μαζιστής)έλεγε πώς δεν ανήκει πουθενά και πώς οι Ρώσοι τον θεωρούν Εβραίο,οι Εβραίοι Ρώσο κτλ.
Η δε τυποποιημένη μάζα χρησιμεύει μόνο για να βρεθέι ένας τρελός να την κατευθύνει όπου του γουστάρει ..χρησιμοποιώντας την τυποποίηση της στο να βάλει τους πολίτες να σκοτώνουν ο ένας τον άλλον (Ο Χίτλερ και ο Σόϊμπλε αυτό κάνανε)
Δευτέρα, 9 Νοεμβρίου 2020
ΟΠΩΣ Ο ΤΖ.ΣΟΥϊΦΤ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΑ ΜΕΓΕΘΗ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΠΩΣ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΥ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΟΙ ΛΙΛΙΠΟΥΤ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ -ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΟΠΟΥ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΠΡΟΜΤΙΓΚΡΑΝΤΣ..ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΛΕΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ 1% ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠϊΝΟΥ ΠΛΗΘΙΣΜΟΥ [[ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟ 99% ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ]] ΘΑ ΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟ 99% ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΚΑΘΩΣΚΑΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟ 1% ΤΟΥ ΜΕΙΖΩΝΟΣ ΠΛΟΥΤΟΥ..ΔΗΛΑΔΗ ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΣ [ΟΠΩΣ ΗΜΟΥΝ ΕΓΩ ΚΑΠΟΤΕ] ΕΧΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΟ ΤΟ 1% ΑΠΟ ΤΟ 99% [ΤΟΥ 99%] -[ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΠΛΟ ΚΟΣΜΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ 1% ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΠΤΩΧΟΙ [ΚΑΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΥΝ ΚΑΝΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΡΟΚΦΕΛΛΕΡ ΠΛΟΥΣΙΩΤΕΡΟΥΣ ] ΕΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΟΡΟΙ ΚΑΙ ΑΣΤΕΓΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣΤΟ 1% ΑΠΟ ΤΟ 1% ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ..ΔΗΛΑΔΗ ΤΙΠΟΤΑ...ΠΡΑΓΜΑΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΘΑΤΣΕΡ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΟΥϊΦΤ ΝΑ ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΑΝΑΤΩΘΟΥΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΑΦΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ
VIENNA-CONCORDE PLATZ
Παρασκευή, 6 Νοεμβρίου 2020
Όλοι οί έλληνες εμπουζουριάστηκαν μέσα το Νοέμβρη του 20 καί μόνο ο Παππάς της χρυσής αυγής κυκλοφορεί ελεύθερος..καθώς και ο Κουταρέλλης που κοπροσκυλιάζει αποκλεισμένος στη Βιέννη.
Σάββατο, 17 Οκτωβρίου 2020
ΤΑΣΟΥ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ=[[Ναὶ ἀγαπημένη μου, ἐμεῖς γι᾿ αὐτὰ τὰ λίγα κι ἁπλὰ πράγματα πολεμᾶμε γιὰ νὰ μποροῦμε νά ῾χουμε μία πόρτα, ἕν᾿ ἄστρο, ἕνα σκαμνὶ ἕνα χαρούμενο δρόμο τὸ πρωὶ ἕνα ἤρεμο ὄνειρο τὸ βράδι. Γιὰ νά ῾χουμε ἕναν ἔρωτα ποὺ νὰ μὴ μᾶς τὸν λερώνουν ἕνα τραγούδι ποὺ νὰ μποροῦμε νὰ τραγουδᾶμε Ὅμως αὐτοὶ σπᾶνε τὶς πόρτες μας πατᾶνε πάνω στὸν ἔρωτά μας. Πρὶν ποῦμε τὸ τραγούδι μας μᾶς σκοτώνουν. Μᾶς φοβοῦνται καὶ μᾶς σκοτώνουν. Φοβοῦνται τὸν οὐρανὸ ποὺ κοιτάζουμε φοβοῦνται τὸ πεζούλι ποὺ ἀκουμπᾶμε φοβοῦνται τὸ ἀδράχτι τῆς μητέρας μας καὶ τὸ ἀλφαβητάρι τοῦ παιδιοῦ μας φοβοῦνται τὰ χέρια σου ποὺ ξέρουν νὰ ἀγγαλιάζουν τόσο τρυφερὰ καὶ νὰ μοχτοῦν τόσο ἀντρίκια φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ λέμε οἱ δυό μας μὲ φωνὴ χαμηλωμένη φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ θὰ λέμε αὔριο ὅλοι μαζὶ μᾶς φοβοῦνται, ἀγάπη μου, καὶ ὅταν μᾶς σκοτώνουν νεκροὺς μᾶς φοβοῦνται πιὸ πολύ.]]-- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- --ΟΣΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΑΝ ΠΑΡΕΤΕ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΕΜΟΥ [ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ] ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΙΑ ΝΑ ΧΑΣΩ ΤΙΠΟΤΑ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΕΠΑΘΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ.ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΕΓΩϊΣΤΕς ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΑΝ ΤΟΝ ΠΡΩΗΝ ΠΕΛΑΤΗ ΣΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΗΡΑΝ ΔΑΝΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗΣ ΑΥΤΩΝ..[ΟΔΗΓΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΜΕΣΟΑΣΤΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΚΑΛΑ ΑΥΤΟΙ].ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΗΡΑΝ[ΚΑΤΕΣΧΕΣΑΝ ΤΙΠΟΤΕ] ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΤΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΟΥΝ..ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΤΟΤΕ ΝΤΡΕΠΟΠΩΜΑΙ ΕΓΩ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΟΥΣ ΠΑΙΡΝΩΝΤΑΣ ΕΠΑΝΩ ΝΟΥ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΤΙΣ ΝΤΡΟΠΕΣ.. ΕΝΟΧΕΣ ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΕ ΟΥΤΕ Ο ΩΝΑΣΗΣ[ΠΟΥ ΑΡΧΙΝΗΣΕ ΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΕΡΩΝΤΑΣ ΛΑΘΡΑΊΑ] ΟΥΤΕ ΚΑΙ Ο ΧΟΝΤΡΟΣ [ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΦΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΝΩ ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΝΕΥ ΔΟΣΕΩΝ] ΚΑΙ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΝΕΟΥΣ ΜΕ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΤΟΥ..ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΘΕΟΣ[έστω και άν δέν υπάρχει]ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΕΙ..ΤΙΜΩΡΗΣΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟΝ ΩΝΑΣΣΗ,ΤΟΝ ΝΙΑΡΧΟ,ΤΟΝ ΚΟΚΚΑΛΗ-ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΑΚΟΜΑ & ΤΟΝ ΧΟΝΤΡΟ. ΜΗΔΕΝΑΠΡΟ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙΖΕ. {LIVE AND LET DIE} -- ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΠΛΗΡΩΝΩ ΦΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΖΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥΣ ΝΑ ΔΙΑΣΤΕΒΛΩΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ [ΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ]ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΣΟΥΣΦΟΡΟΥΣΟΣΟ ΕΓΩ [ΧΩΡΙΣ ΑΚΟΜΗ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ] ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΕΚΑΤΟΜΒΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΠΕΒΛΗΘΗΝ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΟΥΣΑΛΛΟΥΣ ΩΣ ΜΕΡΜΗΓΚΙΑ-ΟΠΩΣ ΟΙ ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ [ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΚΑΙ ΟΙ ΜΠΟΜΣ]ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟ[ΚΑΙ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΟΥΝ ΔΙΑΛΥΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ-[ΡΙΧΝΟΥΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΚΑΠΡΙΤΣΙΑ ΚΑΙ ΑΝΕΧΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕΡΙΚΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΠΟΥ ΑΛΛΗΛΟΕΞΑΡΤΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΜΕΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΕ KAI ΔEN ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΦOROYS STO KRATΟS ] ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΛΟΧΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ ΤΟΣΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΠΛΟΥΤΟ ΚΑΙ ΦΤΩΧΕΙΑ..ΟΣΟ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΟΣo ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΚΑΙ Η ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ ΕΝΩ ΟΤΑΝ ΣΥΡΙΚΝΩΝΕΤΑΙ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΜΑΣ Η ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΜΑΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Η ΙΔΙΑ...ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΙΔΑΝΙΚΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ [[ΤΗΣ ΕΛΕΙΨΗΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ]] ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΤΙ..ΕΤΣΙ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΦΕΡΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ[ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΔΙΑΒΙΩΣΕΩΣ]-ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΩΝ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ.ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙΙ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΦΥΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΕΧΟΝΤΑΣ ΣΑΝ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ...ΚΑΘΩΣ Η ΖΩΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΜΒΙΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΕΚΤΩΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ Ο ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΣΤΗΝ [[ΑΣΚΗΤΙΚΗ]]-ΔΗΛ.ΕΝΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ ΑΣΤΡΑΠΗ .ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΗΔΕΝ ΚΑΙ ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΚΑΤΙ ΤΟ ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ ΟΠΟΥ ΕΙΤΑΙ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΣ ΣΕ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΔΙΑΒΙΩΣΗ[ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ]-ΕΙΤΕ ΕΙΣΑΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΑΦΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-ΜΙΝΙΜΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΖΩϊΚΟΣ [ΜΠΟΜΣ] ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ..ΕΝΑ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΣΟ ΣΥΝΤΟΜΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙ ΝΑ ΤΟ ΖΗΣΕΙ..ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ..ΑΦΟΥ ΟΤΑΝ ΖΕΙΣ ΠΡΟΤΟΓΟΝΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΓΡΟΚΤΗΜΑ [ΣΑΝ ΤΟΥΣΑΡΧ.ΕΛΛΗΝΕΣ] Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΑΧΑΡΗ..ΕΝΩ ΟΤΑΝ ΖΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΟ ΑΤΟΠΗΜΑ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΤΕ ΕΠΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΧΑΡΗ ΑΦΟΥ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΥΝΗΘΕΙΑΣ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΒΑΡΕΘΕΙΣ ΤΑ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ [ΠΟΥ ΣΕ ΜΕΤΕΤΡΕΨΕ ΣΕ ΥΠΑΛΛΗΛΟ Η ΕΛΛΕΥΘ.ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΦΕΣΩΝΕΙ ΤΟΝ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΑΠΕΞΕΞΕΛΘΕΙ ΣΤΙΣ ΠΟΛΥΠΛΟΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΥΤΟΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ....ΑΥΤΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΕΛΑΤΗ ΠΟΥ ΕΙΧΑ [ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΠΙΑΝΕΙ ΧΩΜΑ ΤΟ ΧΩΜΑ ΧΡΥΣΑΦΙ ΓΙΝΕΤΑΙ[ΟΠΩΣ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΠΥΡ.ΜΗΔΑ ]..ΚΑΙ ΝΑΠΟΥ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΠΟΔΕΙΞΑΝΕ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΥΤΟΣ ΑΡΧΗΣΕ ΝΑ ΜΕ ΦΕΣΩΝΕΙ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΝΕΚΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΧΡΥΣΑΦΙΙ....ΚΑΙ ΟΔΗΓΟΝΤΑΣ ΜΕ ΣΕ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΥΣ ΠΟΥ ΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΝΕΛΑΒΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ΕΥΚΟΛΑΤΟ ΓΕΛΟΙΟΝ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΘΕΩΡΟΥΣΑΝ ΒΛΑΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΩΣΠΟΥ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΒΑΡΕΘΗΚΑΝ [ΑΠΟ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΒΛΑΚΕΙΑ Η ΕΛΕΙΨΗ ΧΡΟΝΟΥ] ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΕΧΑΣΑΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΔΙΝΑΜΕ.ΚΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΗΡΘΑΝ ΑΛΛΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΠΙΣΗΣ ΗΤΑΝ ΒΑΡΙΕΣΤΗΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΡΧΟΝΤΟΥΣΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΟΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΚΑΝΑ ΧΑΡΤΖΙΛΗΚΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΒΛΑΜΕΝΟΥΣ ΠΕΛΑΤΕΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΤΣΑΚΟΝΩΝΤΑΙ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΛΙΓΟΤΕΡΟ..ΑΦΟΥ ΕΤΣΙ ΕΧΕΙ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ...ΣΤΟ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΗΦΙΣΙΑ ΜΕΣΩ ΘΕΣΑΛΟΝΙΚΗΣ...ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΦΡΟΊΝΤ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΙΣΩΠΟ ΝΑΛΕΝΕ ΟΤΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΗΓΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΩΝ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΜΗΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑΙ ΚΑΙ ΜΑΤΑΙΑ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΠΑΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ
| |||||
|
Παρασκευή, 21 Αυγούστου 2020
ΕΓΚΛΗΜΑ ΧΩΡΙΣ ΤΙΜΩΡΙΑ.................ΟΙ ΑΝΑΡΧΟΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΕΝΑ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΕΜΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΑΧΡΗΣΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕΙΟΝΩΝΤΑΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΤΑ ΧΡΗΣΗΜΑ .ΟΙ ΜΑΡΞΙΣΤΕΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ ΝΕΑ-ΚΟΙΝΩΝΙΑ.ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ- --ΠΑΡΟΛΑ ΟΜΩΣ ΑΥΤΑ ΕΙΔΑ ΚΑΠΟΤΕ ΕΝΑΝ ΓΝΩΣΤΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΠΡΟΣ ΛΗΨΗΝ ΤΟΥ [[ΕΛΑΧΙΣΤΟΥ ΕΓΓΥΗΜΕΝΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ]]---O ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΠΙΝΟΕΙ ΑΧΡΗΣΤΑ ΕΠΑΓΕΛΛΜΑΤΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΕΥΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΠΛΑΣΑΡΙΣΜΑ ΕΠΙΣΗΣ ΑΧΡΗΣΤΩΝ ΠΡΟϊόΝΤΩΝ.Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑ ΚΑΤΙ ΤΟ ΑΣΑΦΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΚΑΘΟΡΙΣΤΟ. Όλα ξεκίνησαν όταν μου ζητήθηκε να γράψω ένα κείμενο για ένα νέο ριζοσπαστικό περιοδικό ονόματι “Strike!”. Ο εκδότης του με ρώτησε αν είχα κάτι προκλητικό, το οποίο κανείς άλλος δεν προσφέρεται να δημοσιεύσει. Συνήθως, έχω μία ή δύο τέτοιες ιδέες πρόχειρες οπότε έφτιαξα ένα προσχέδιο και του το παρουσίασα με τον τίτλο «Γιατί ο καπιταλισμός παράγει άχρηστες δουλειές». Το κείμενο βασιζόταν σε ένα προαίσθημα. Όλοι μας γνωρίζουμε το είδος εκείνο των εργασιών οι οποίες δεν μοιάζουν, στους τρίτους, να προσφέρουν επί της ουσίας το παραμικρό: σύμβουλοι ανθρώπινου δυναμικού, υπεύθυνοι επικοινωνίας, υπεύθυνοι δημοσίων σχέσεων, οικονομικοί σύμβουλοι, εταιρικοί δικηγόροι ή το είδος εκείνο των (εξαιρετικά γνώριμων στο ακαδημαϊκό περιβάλλον) ανθρώπων που περνούν τον χρόνο τους στελεχώνοντας επιτροπές που διαβουλεύονται πάνω στο πρόβλημα της ύπαρξης περιττών επιτροπών. Η λίστα φαινόταν ατελείωτη. Κι αν -αναρωτήθηκα- αυτές οι δουλειές είναι πράγματι άχρηστες, και εκείνοι που τις ασκούν έχουν επίγνωση αυτού του πράγματος; Όλοι μας, που και που, συναντούμε ανθρώπους οι οποίοι φαίνεται να αισθάνονται πως η δουλειά τους είναι άχρηστη και περιττή. Θα μπορούσε να υπάρξει τίποτα πιο αποθαρρυντικό από το να έχεις να ξυπνήσεις τις πέντε από τις επτά ημέρες κάθε βδομάδας της ενήλικης ζωής σου προκειμένου να εκτελέσεις ένα καθήκον που σιωπηρά κάποιος θα πίστευε ότι είναι περιττό – ότι απλούστατα είναι χάσιμο χρόνου ή πόρων, ή ακόμη και ότι κάνει τον κόσμο μας χειρότερο; Δεν θα ήταν ένα φρικτό ψυχικό τραύμα που θα διαπερνούσε την κοινωνία μας; Ακόμη κι έτσι, ωστόσο, ήταν κάτι για το οποίο κανένας δεν φαινόταν να μιλάει. Υπήρχαν δεκάδες έρευνες γύρω από το αν οι άνθρωποι ήταν χαρούμενοι στη δουλειά τους. Δεν υπήρχε καμία, απ’ όσο ήμουν σε θέση να γνωρίζω, έρευνα σχετικά με το αν ένιωθαν ότι η δουλειά τους είχε οποιονδήποτε πραγματικό λόγο να υπάρχει. Το ενδεχόμενο η κοινωνία μας να περιλαμβάνει πλήθος από άχρηστες δουλειές για τις οποίες κανένας δεν θέλει να μιλήσει φαινόταν αρκετά πιθανό. Το ζήτημα της εργασίας βρίθει από ταμπού. Ακόμη και το γεγονός ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν απολαμβάνει τη δουλειά της και θα απολάμβανε μια δικαιολογία προκειμένου να μην πάει στη δουλειά, θεωρείται ως κάτι που δεν μπορεί, στην πραγματικότητα, να ομολογήσει κανείς στην τηλεόραση – σίγουρα, πάντως, όχι στις ειδήσεις, ακόμη κι αν γίνεται κάποια περιστασιακή μνεία σε ντοκιμαντέρ και σε αστεία stand-up κωμικών. Είχα προσωπική εμπειρία από τα εν λόγω ταμπού: κάποια στιγμή είχα υπάρξει εκπρόσωπος τύπου για μια ομάδα ακτιβιστών που φημολογείτο ότι σχεδίαζε μια καμπάνια πολιτικής ανυπακοής προκειμένου να διακοπεί η λειτουργία του συστήματος μεταφορών της Ουάσιγκτον, ως μέρος των γενικότερων κινητοποιήσεων ενάντια σε μια παγκόσμια οικονομική διάσκεψη που θα λάμβανε χώρα στην πόλη. Αν έμοιαζες με αναρχικό, τις ημέρες που προηγήθηκαν, μετά βίας μπορούσες να πας οπουδήποτε χωρίς κάποιος ευδιάθετος δημόσιος υπάλληλος να σε πλησιάσει και να σε ρωτήσει αν ήταν πράγματι αλήθεια ότι δεν θα μπορούσε να πάει στη δουλειά του τη Δευτέρα. Παρόλα αυτά, την ίδια στιγμή τα τηλεοπτικά επιτελεία κατάφεραν με υπευθυνότητα να πάρουν συνεντεύξεις από δημοτικούς υπαλλήλους της πόλης -και δεν θα με εξέπληττε αν κάποιοι από αυτούς ήταν οι ίδιοι υπάλληλοι που με σταμάταγαν στον δρόμο- οι οποίοι σχολίαζαν πόσο απαράδεκτο θα ήταν να μην μπορούν να πάνε στη δουλειά τους, αφού γνώριζαν τι θα σήμαινε το να βγουν στην τηλεόραση. Κανένας δεν φαίνεται να νιώθει ελεύθερος να πει τι πραγματικά νιώθει για τέτοιου είδους ζητήματα – τουλάχιστον δημόσια. Φάνταζε πιθανό, αλλά δεν ήμουν κι απολύτως σίγουρος. Κατά κάποιον τρόπο, έγραψα το κείμενο σαν ένα είδος πειραματισμού. Με ενδιέφερε να δω τι είδους αντιδράσεις θα προκαλούσε. Ιδού τι έγραψα για το ζήτημα τον Αύγουστο του 2013: Γιατί ο καπιταλισμός παράγει άχρηστες δουλειές Το 1930 ο Τζων Μέυναρντ Κέυνς προέβλεψε ότι, έως το τέλος του αιώνα, η τεχνολογία θα είχε προχωρήσει τόσο πολύ ώστε χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία ή οι ΗΠΑ θα πετύχαιναν την καθιέρωση της 15ωρης εργασίας. Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι είχε δίκιο. Με τεχνολογικούς όρους, είμαστε πράγματι ικανοί για κάτι τέτοιο. Και, παρόλα αυτά, κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ. Αντ’ αυτού, η τεχνολογία χρησιμοποιείται προκειμένου να βρίσκει τρόπους για να μας κάνει να δουλεύουμε περισσότερο. Προκειμένου να το πετύχει, έπρεπε να δημιουργηθούν δουλειές που, στην ουσία, είναι άχρηστες. Ολόκληρες στρατιές ανθρώπων, πρωτίστως στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική, αναλώνουν το σύνολο του εργασιακού τους βίου εκτελώντας καθήκοντα που μέσα τους πιστεύουν ότι στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται να εκτελούν. Η ηθική και πνευματική ζημία που απορρέει από αυτή την κατάσταση είναι βαθύτατη. Είναι μια πληγή στον συλλογικό μας ψυχισμό. Και, παρόλα αυτά, κανένας δεν μιλάει γι’ αυτό. Γιατί η υποσχόμενη ουτοπία του Κέυνς -ήδη πολυαναμενόμενη από τη δεκαετία του ‘60- δεν πραγματώθηκε ποτέ; Η συνήθης σημερινή απάντηση είναι ότι ο Κέυνς δεν υπολόγισε την τεράστια αύξηση του καταναλωτισμού. Ανάμεσα στο δίλημμα λιγότερων ωρών εργασίας ή περισσότερων παιχνιδιών και απολαύσεων, διαλέξαμε συλλογικά το δεύτερο. Πρόκειται για ένα όμορφο ηθικοπλαστικό παραμύθι· αρκεί, ωστόσο, μια στιγμή σκέψης προκειμένου να αποδειχθεί ότι δεν στέκει κάτι τέτοιο. Πράγματι, από τη δεκαετία του ‘20, έχουμε γίνει μάρτυρες της δημιουργίας ενός πελώριου αριθμού νέων θέσεων και κλάδων εργασίας· εντούτοις, η παραγωγή και η διανομή σούσι, iPhones ή φανταχτερών αθλητικών παπουτσιών αφορά ελάχιστους. Οπότε σε τι ακριβώς συνίστανται αυτές οι νέες δουλειές; Ένα πρόσφατο ρεπορτάζ που συνέκρινε την εργασία στις ΗΠΑ μεταξύ 1910 και 2000 μάς δίνει μια ξεκάθαρη εικόνα (εικόνα που -υπογραμμίζω- αντανακλάται και στο Ηνωμένο Βασίλειο). Κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, ο αριθμός των εργατών που ασχολούνται με τα οικιακά, τη βιομηχανία και τον αγροτικό τομέα έχει υποστεί δραματική ύφεση. Την ίδια στιγμή, νέου τύπου «επαγγελματίες» όπως managers, υπάλληλοι, πωλητές και «εργαζόμενοι παροχής υπηρεσιών» έχουν τριπλασιαστεί, αυξανόμενοι, πλέον, «από το ένα στα τρία τέταρτα του συνολικού αριθμού απασχολουμένων». Με άλλα λόγια, όπως ακριβώς είχε προβλεφθεί, οι παραγωγικές δουλειές έχουν αυτοματοποιηθεί σε τρομακτικά μεγάλο βαθμό (ακόμη κι αν συνυπολογίσει κανείς τους βιομηχανικούς εργάτες που υπάρχουν παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένης της στρατιάς ανθρώπων που μοχθούν στην Ινδία και στην Κίνα, τέτοιου τύπου εργάτες δεν αγγίζουν ούτε μετά βίας ένα υπολογίσιμο ποσοστό του συνολικού παγκόσμιου πληθυσμού, όπως συνέβαινε παλαιότερα). Αλλά αντί η συγκεκριμένη εξέλιξη να οδηγήσει σε μια δραστική μείωση των ωρών εργασίας, απελευθερώνοντας τον πληθυσμό του πλανήτη προκειμένου να ασχοληθεί με τις προσωπικές του ασχολίες, τις απολαύσεις, τα οράματα και τις ιδέες του, αυτό που συναντούμε είναι η υπερδιόγκωση, όχι τόσο του τομέα των «υπηρεσιών», όσο του διοικητικού τομέα, έως το σημείο που δημιουργεί ολόκληρες νέες βιομηχανίες όπως αυτή των οικονομικών υπηρεσιών ή του telemarketing, ή την άνευ προηγουμένου επέκταση τομέων όπως το εταιρικό δίκαιο, η διοίκηση των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων και της υγείας, του ανθρωπίνου δυναμικού και των δημοσίων σχέσεων. Και αυτοί οι αριθμοί δεν αντανακλούν καν όλους εκείνους τους ανθρώπους των οποίων η δουλειά είναι να παρέχουν διοικητική και τεχνική υποστήριξη ή ασφάλεια σε αυτές τις βιομηχανίες, ή, πολύ πιο πέρα από αυτά, μια πλειάδα υποστηρικτικών υπηρεσιών (κομμωτήρια σκύλων, ολονύκτιες διανομές πίτσας) που υπάρχουν μόνο και μόνο επειδή όλοι οι υπόλοιποι ξοδεύουν τόσο πολύ χρόνο στη δουλειά τους. Είναι αυτές που αποκαλώ «δουλειές του κώλου». Είναι σαν κάποιος εκεί έξω να επινοεί άσκοπες δουλειές μόνο και μόνο για να μας κρατάει όλους απασχολημένους. Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το μυστήριο. Στον καπιταλισμό, αυτό ακριβώς είναι που δεν θα έπρεπε να συμβαίνει. Ασφαλώς, στα παλιά και αναποτελεσματικά σοσιαλιστικά κράτη όπως η Σοβιετική Ένωση, όπου η εργασία αποτελούσε όχι μόνο δικαίωμα, αλλά και ιερό καθήκον, το σύστημα δημιουργούσε όσες θέσεις εργασίας χρειαζόταν (γι’ αυτό και στα σοβιετικά πολυκαταστήματα χρειάζονταν τρεις υπάλληλοι για να πουλήσουν ένα κομμάτι κρέας). Προφανώς, όμως, αυτό ακριβώς είναι το είδος του προβλήματος που ο ανταγωνισμός της αγοράς υποτίθεται ότι πρέπει να επιλύσει. Σύμφωνα με την οικονομική θεωρία, το τελευταίο πράγμα που θα έκανε μια εταιρεία που στοχεύει στο κέρδος, θα ήταν να ξοδέψει χρήματα σε εργαζόμενους που δεν της χρειάζονται. Ωστόσο, κατά κάποιον περίεργο τρόπο, αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει. Παρόλο που οι εταιρείες μπορεί να επιδίδονται σε αδίστακτες μειώσεις προσωπικού, οι απολύσεις και η εντατικοποίηση των ωραρίων επιβαρύνουν, χωρίς εξαίρεση, την τάξη των ανθρώπων που επί της ουσίας φτιάχνουν, κινούν, επιδιορθώνουν και διατηρούν τα πράγματα σε τάξη. Με κάποια παράξενη αλχημεία την οποία κανείς δεν μπορεί ακριβώς να εξηγήσει, ο αριθμός των έμμισθων χαρτογιακάδων δείχνει τελικά να διογκώνεται, ενώ ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι βρίσκονται -σχεδόν όπως και στη Σοβιετική Ένωση, στην πραγματικότητα- να δουλεύουν 40 ή ακόμα και 50 ώρες την εβδομάδα – τουλάχιστον στα χαρτιά, καθώς στην πραγματικότητα δουλεύουν μόλις 15 ώρες, όπως ακριβώς ο Κέυνς προέβλεψε, ενώ ο υπόλοιπος χρόνος τους αναλώνεται στην οργάνωση ή παρακολούθηση σεμιναρίων ψυχικής ενδυνάμωσης, στην ενημέρωση του προφίλ τους στο Facebook ή στο κατέβασμα τηλεοπτικών σειρών. Η απάντηση δεν είναι οικονομικής φύσεως: είναι ξεκάθαρα ηθική και πολιτική. Η άρχουσα τάξη έχει καταλάβει ότι ένας ευτυχισμένος και παραγωγικός πληθυσμός με ελεύθερο χρόνο αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο (σκεφτείτε μόνο την κατάσταση που προέκυψε όταν κάτι αντίστοιχο άρχισε απλώς να συμβαίνει, κατά τη δεκαετία του ‘60). Και, από την άλλη πλευρά, αποτελεί μια εξαιρετικά βολική ιδέα γι’ αυτούς η αίσθηση ότι η εργασία αποτελεί μια ηθική αξία καθαυτή, και ότι οποιοσδήποτε δεν προτίθεται να υποβάλλει τον εαυτό του σε κάποιο είδος εντατικής εργασιακής πειθαρχίας για το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του, δεν δικαιούται απολύτως τίποτα. Κάποια στιγμή, καθώς μελετούσα την ατελείωτη, προφανώς, ραγδαία αύξηση των διοικητικών καθηκόντων στα βρετανικά ακαδημαϊκά τμήματα, βρέθηκα μπροστά σε μια πιθανή εκδοχή της κόλασης. Η κόλαση είναι μια συγκέντρωση ατόμων που περνούν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους δουλεύοντας σε ένα αντικείμενο που δεν τους αρέσει και στο οποίο δεν είναι και ιδιαίτερα καλοί. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι κάποιοι προσελήφθησαν επειδή ήταν εξαιρετικοί επιπλοποιοί, και στη συνέχεια ανακαλύπτουν ότι θα πρέπει να ξοδεύουν ένα μεγάλο μέρος του χρόνου τους τηγανίζοντας ψάρια. Ούτε καν η ίδια η διαδικασία δεν χρειάζεται να πραγματοποιηθεί – αν μη τι άλλο, υπάρχει ένας πολύ περιορισμένος αριθμός ψαριών που πρέπει να τηγανιστούν. Ωστόσο, με κάποιο τρόπο, όλοι αποκτούν μια μνησίκακη εμμονή στη σκέψη ότι κάποιοι από τους συναδέλφους τους θα μπορούσαν να ξοδεύουν περισσότερο χρόνο φτιάχνοντας έπιπλα, αντί να επωμίζονται το μερίδιό τους στο τηγάνισμα ψαριών, έτσι ώστε, σχετικά σύντομα, ατελείωτες στοίβες από άχρηστα κακοτηγανισμένα ψάρια να συσσωρεύονται στο εργαστήριό τους, αποτελώντας το μόνο τους πραγματικό επίτευγμα. Πιστεύω ότι αυτή είναι μια αρκετά ακριβής περιγραφή της ηθικής δυναμικής της σύγχρονης οικονομίας. Ξέρω ότι οποιοδήποτε τέτοιο επιχείρημα αίρει άμεσες αντιρρήσεις: «Ποιος είσαι εσύ που θα μάς πεις ποιες δουλειές είναι πραγματικά “απαραίτητες”; Και τι σημαίνει τελικά πως κάτι είναι ή δεν είναι απαραίτητο; Είσαι ένας καθηγητής ανθρωπολογίας, ποια η “χρησιμότητα” σ’ αυτό;» (και, πράγματι, πολλοί αναγνώστες κουτσομπολίστικων εφημερίδων θα έπαιρναν την ύπαρξη του επαγγέλματός μου ως τον ορισμό της κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος). Και, σ’ ένα βαθμό, αυτά τα επιχειρήματα είναι καταφανώς αληθή. Δεν μπορεί να υπάρξει αντικειμενικό μέτρο της κοινωνικής αξίας. Δεν θα τολμούσα να πω σε κάποιον που είναι πεπεισμένος πως έχει μια ουσιώδη συνεισφορά στο κοινωνικό σύνολο ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι. Αλλά τι γίνεται με αυτούς που είναι πεπεισμένοι ότι τα επαγγέλματά τους είναι άσκοπα; Πρόσφατα ξαναβρέθηκα με έναν φίλο από το σχολείο τον οποίο είχα να δω από 15 χρονών. Έμεινα έκπληκτος όταν ανακάλυψα ότι στο μεσοδιάστημα είχε γίνει πρώτα ποιητής και κατόπιν τραγουδιστής μιας indie ροκ μπάντας. Είχα ακούσει κάποια από τα τραγούδια του στο ραδιόφωνο, χωρίς να έχω την παραμικρή ιδέα ότι ο τραγουδιστής ήταν κάποιος που τελικά γνώριζα. Ήταν καταφανώς έξυπνος, ευρηματικός, και η δουλειά του είχε χωρίς αμφιβολία κάνει τις ζωές ανθρώπων σε ολόκληρο τον πλανήτη πιο φωτεινές και πιο όμορφες. Κι όμως, μετά από μερικά ανεπιτυχή άλμπουμς, έχασε το συμβόλαιό του, και, βυθισμένος στα χρέη και με μια νεογέννητη κόρη, κατέληξε, όπως το έθεσε, «να ακολουθήσει την πεπατημένη επιλογή τόσων άλλων ματαιόδοξων τύπων: τη Νομική». Πλέον είναι δικηγόρος σ’ ένα διακεκριμένο δικηγορικό γραφείο της Νέας Υόρκης. Ήταν ο πρώτος που παραδέχτηκε ότι η δουλειά του ήταν εντελώς ανούσια· ότι δεν προσέφερε το παραμικρό στον κόσμο και ότι, κατά τη δική του άποψη, στην πραγματικότητα το επάγγελμά του δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Πολλά ερωτηματικά ανακύπτουν, με πρώτο και κύριο τι σημαίνει για την κοινωνία μας το γεγονός ότι δείχνει να παράγει μια εξαιρετικά περιορισμένη ζήτηση για ταλαντούχους νέους ποιητές – μουσικούς, αλλά αντίθετα παράγει μια εμφανώς απεριόριστη ζήτηση για ειδικούς στο εταιρικό δίκαιο; (Απάντηση: αν το 1% του πληθυσμού ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος του διαθέσιμου πλούτου, αυτό που αποκαλούμε «η αγορά», αντανακλά αυτό που εκείνοι πιστεύουν ότι είναι χρήσιμο ή σημαντικό – κανείς άλλος). Πέραν αυτού, δείχνει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι με άχρηστες δουλειές έχουν τελικώς επίγνωση της κατάστασής τους. Για την ακρίβεια, δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι έχω ποτέ συναντήσει κάποιον εταιρικό δικηγόρο που να μη θεωρεί ότι η δουλειά του είναι παντελώς άχρηστη. Το ίδιο ισχύει και για όλες σχεδόν τις νέες βιομηχανίες που αναφέρθηκαν παραπάνω. Υπάρχει μια ολόκληρη τάξη έμμισθων επαγγελματιών που, αν τους συναντήσει κανείς σε πάρτυ και βρουν τη δουλειά του ενδιαφέρουσα (το να είναι κανείς ανθρωπολόγος, για παράδειγμα), θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να μην αναφερθούν στη δική τους δουλειά. Δώστε τους μερικά ποτά και θα ξεκινήσουν τους εξάψαλμους για το πόσο άχρηστη και βλακώδης είναι στην πραγματικότητα. Υπάρχει μια βαθιά ψυχολογική βία εδώ. Πώς μπορεί κάποιος ακόμη και να ξεκινήσει να μιλά για αξιοπρέπεια στη δουλειά, όταν ενδόμυχα πιστεύει ότι η δουλειά του δεν θα έπρεπε καν να υπάρχει; Πώς μπορεί να μην προκαλείται βαθιά οργή και μνησικακία; Κι όμως, όπως είδαμε στο παράδειγμα με τα τηγανητά ψάρια, η σύγχρονη κοινωνία έχει μια ιδιάζουσα ικανότητα να στρέφει την οργή των ανθρώπων με άχρηστες δουλειές όχι προς την ελίτ αλλά, αντιθέτως, προς εκείνους που στην ουσία καταφέρνουν να κάνουν δουλειές με νόημα. Για παράδειγμα: στην κοινωνία μας, φαίνεται ότι υπάρχει ένας γενικός κανόνας που λέει πως όσο πιο προφανές είναι ότι η δουλειά κάποιου ανθρώπου ωφελεί το κοινωνικό σύνολο, τόσο χειρότερα αμειβόμενη είναι. Και πάλι, ένα αντικειμενικό μέτρο είναι δύσκολο να βρεθεί, αλλά ένας εύκολος τρόπος για να το καταλάβουμε είναι να αναρωτηθούμε: τί θα γινόταν αν ολόκληρη αυτή η τάξη ανθρώπων εξαφανιζόταν; Πείτε ό,τι θέλετε για τις νοσοκόμες, τους οδοκαθαριστές ή για τους τεχνίτες· είναι φανερό ότι αν γινόταν ξαφνικά καπνός, τα αποτελέσματα θα ήταν άμεσα και καταστροφικά. Ένας κόσμος χωρίς δασκάλους ή λιμενεργάτες πολύ γρήγορα θα είχε προβλήματα· ακόμη κι ένας κόσμος χωρίς συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας ή μουσικούς σκα θα ήταν αναμφισβήτητα φτωχός. Δεν είναι καθόλου σαφές το πόσο θα υπέφερε η ανθρωπότητα αν εξαφανίζονταν διαμιάς όλοι οι CEOs, οι λομπίστες, οι δημοσιοσχεσίτες, οι λογιστές, οι τηλεπλασιέ, οι δικαστικοί επιμελητές ή οι νομικοί σύμβουλοι (πολλοί υποπτεύονται ότι θα την βελτίωνε θεαματικά)1. Πλην ορισμένων κραυγαλέων εξαιρέσεων (όπως οι γιατροί), ο κανόνας παραμένει όλως παραδόξως εν ισχύ. Ακόμη πιο διεστραμμένη είναι η ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι τα πράγματα θα έπρεπε να είναι πράγματι έτσι. Αυτή είναι μια από τις συγκεκαλυμμένες δυνάμεις του δεξιού λαϊκισμού. Μπορείτε να τη δείτε όταν οι εφημερίδες εξαπολύουν επιθέσεις ενάντια στους εργαζομένους του μετρό για το ότι παραλύουν το Λονδίνο όταν απεργούν: το ίδιο το γεγονός ότι οι εργάτες του μετρό μπορούν να παραλύσουν το Λονδίνο αποδεικνύει ότι η δουλειά τους είναι στην πραγματικότητα απαραίτητη, αλλά αυτό είναι ακριβώς που φαίνεται να ενοχλεί τον κόσμο. Στην περίπτωση των ΗΠΑ έγινε ακόμα σαφέστερο, με την αξιοσημείωτη επιτυχία των Ρεπουμπλικάνων να κινητοποιήσουν τη μνησικακία εναντίον των δασκάλων και των εργατών στις αυτοκινητοβιομηχανίες (και όχι, κατά κύριο λόγο, εναντίον των διευθυντών των σχολείων ή των διοικητικών στελεχών της βιομηχανίας αυτοκινήτων οι οποίοι, στην πραγματικότητα, προκάλεσαν το πρόβλημα) για τους υποτιθέμενα παχυλούς μισθούς και τα προνόμιά τους. Είναι σαν να τους λένε «Μα διδάσκετε παιδιά! Ή φτιάχνετε αμάξια! Έχετε αληθινές δουλειές! Και έχετε από πάνω το θράσος να ζητάτε παχυλές συντάξεις και υγειονομική περίθαλψη;». Αν κάποιος σχεδίαζε ένα εργασιακό καθεστώς πλήρως προσαρμοσμένο στο να διατηρεί τη δύναμη του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, είναι δύσκολο να σκεφτούμε πώς θα μπορούσε να είχε κάνει καλύτερη δουλειά. Οι πραγματικά παραγωγικοί εργάτες υφίστανται πραγματική πίεση και εκμετάλλευση. Όσοι απομένουν, χωρίζονται σε ένα τρομοκρατημένο (και διεθνώς επικρινόμενο) στρώμα ανεργίας και ενός μεγαλύτερου στρώματος ανθρώπων που βασικά πληρώνονται για να μην κάνουν τίποτα, σε θέσεις που είναι σχεδιασμένες ώστε να τους κάνουν να ταυτίζονται με τις προοπτικές και τις ευαισθησίες της άρχουσας τάξης (managers, διευθυντές κ.λπ.) -και κυρίως με τα οικονομικά της avatars- ενώ, την ίδια στιγμή, υιοθετούν μια αναβράζουσα μνησικακία εναντίον οποιουδήποτε έχει μια δουλειά της οποίας η αξία είναι κοινωνικά καθαρή και αναντίρρητη. Είναι προφανές, το σύστημα αυτό δε συνιστά προϊόν συνειδητού σχεδιασμού, αλλά αναδύθηκε σταδιακά, μέσα από έναν αιώνα λαθών και πειραματισμών. Αυτή είναι η μόνη εξήγηση στο γιατί, παρά τις τεχνολογικές μας δυνατότητες, δεν δουλεύουμε όλοι μας 3 με 4 ώρες την ημέρα. Αν ποτέ η επιβεβαίωση κάποιας υπόθεσης καθορίστηκε από την υποδοχή που επιφύλαξε το αναγνωστικό κοινό, δεν θα μπορούσε παρά να είναι η περίπτωση αυτή. «Το φαινόμενο των δουλειών του κώλου» προκάλεσε έκρηξη. Η ειρωνεία έγκειται στο ότι οι δύο εβδομάδες που ακολούθησαν την έκδοση του κειμένου ήταν οι ίδιες δύο εβδομάδες που η σύντροφός μου κι εγώ είχαμε αποφασίσει να περάσουμε ολομόναχοι, με μόνη συντροφιά μερικά βιβλία, σε μια καλύβα στην εξοχή του Κεμπέκ. Ψάξαμε επί τούτου για ένα μέρος που θα ήταν εκτός της εμβέλειας οποιουδήποτε wi-fi δικτύου, πράγμα που με ανάγκασε να παρακολουθώ τις αντιδράσεις που προκάλεσε το κείμενό μου αποκλειστικά και μόνο από τη σύνδεση του κινητού. Το κείμενο έγινε viral σχεδόν αμέσως. Μέσα σε λίγες εβδομάδες είχε μεταφραστεί σε τουλάχιστον μια ντουζίνα ξένων γλωσσών, περιλαμβανομένων των Γερμανικών, Νορβηγικών, Σουηδικών, Γαλλικών, Τσέχικων, Ρουμάνικων, Ρωσικών, Τουρκικών, Λεττονικών, Πολωνικών, Ελληνικών, Εσθονικών, Καταλανικών και Κορεάτικων, ενώ είχε αναδημοσιευθεί σε εφημερίδες από την Ελβετία έως την Αυστραλία. Η αρχική σελίδα του Strike! ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο επισκέψεις και κατέρρευσε επανειλημμένως λόγω της μεγάλης επισκεψιμότητας. Blogs ξεφύτρωσαν· χώροι σχολιασμού γέμισαν με εξομολογήσεις από υπαλλήλους και εξειδικευμένους επαγγελματίες· άνθρωποι μού έγραψαν ζητώντας συμβουλές ή για να μου πούνε ότι τους ενέπνευσα να παραιτηθούν από τις δουλειές τους ώστε να βρούνε κάτι ουσιαστικότερο. Ιδού μια ενθουσιώδης απάντηση (έχω κρατήσει εκατοντάδες) από τον χώρο σχολιασμού της ιστοσελίδας της αυστραλιανής εφημερίδας Canberra Times: Πέτυχες διάνα! Είμαι δικηγόρος (στον τομέα του φορολογικού δικαίου, για να είμαι ακριβής). Δεν συνεισφέρω απολύτως τίποτα σ’ αυτό τον κόσμο και είμαι σε διαρκή και απόλυτη δυστυχία. Δυσανασχετώ όταν άνθρωποι βρίσκουν το θάρρος να μου πούνε «Γιατί το κάνεις, τότε;», διότι καταφανώς δεν είναι κάτι τόσο απλό. Για την ώρα είναι ο μόνος τρόπος ώστε να παρέχω τις υπηρεσίες μου στο περίφημο 1% του κόσμου, το οποίο με τη σειρά του θα με ανταμείψει με ένα σπίτι στο Σύδνεϋ ώστε να μεγαλώσω τα παιδιά μου… Η τεχνολογία μάς επιτρέπει πλέον να κάνουμε σε δύο μέρες όσα παλαιότερα κάναμε σε πέντε. Αλλά χάρη στην απληστία και κάποιου είδους συνδρόμου της εργατικής μέλισσας, μας ζητείται να παραμείνουμε σκλάβοι χάριν του κέρδους άλλων, ενώπιον ανεκπλήρωτων φιλοδοξιών. Είτε πιστεύεις στον ευφυή σχεδιασμό2 είτε στη δαρβινική θεωρία της εξέλιξης, οι άνθρωποι δεν φτιάχτηκαν για να δουλεύουν – επομένως, για ‘μένα, όλα αυτά είναι απλώς απληστία, υποβασταζόμενη από παραφουσκωμένες τιμές αναγκαίων αγαθών3. Κάποια στιγμή, δέχτηκα ένα μήνυμα από κάποιον ανώνυμο φαν ο οποίος μου είπε πως ήταν μέρος μιας άτυπης ομάδας που κυκλοφόρησε το κείμενο μέσα στους κύκλους των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών· είχε δεχτεί πέντε emails με το κείμενο μόνον εκείνη τη μέρα (αδιαμφισβήτητο δείγμα ότι μεγάλο μέρος όσων δουλεύουν στον κλάδο των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών δεν έχει να κάνει και πολλά). Όλα αυτά βέβαια δεν απαντούν στο ερώτημα αναφορικά με το πόσοι πραγματικά ένιωθαν έτσι για τη δουλειά τους -σε αντίθεση, π.χ., με την προώθηση του άρθρου μου στους άλλους συναδέλφους ως κίνηση με σαφή υπονοούμενα- ωστόσο, πολύ σύντομα, τα στατιστικά στοιχεία έκαναν την εμφάνισή τους. Στις 5 Ιανουαρίου του 2015, έναν περίπου χρόνο μετά τη δημοσίευση του κειμένου, την πρώτη Δευτέρα του νέου έτους -τη μέρα, δηλαδή, που οι περισσότεροι Λονδρέζοι επιστρέφουν στις δουλειές τους από τις χριστουγεννιάτικες διακοπές- κάποιος αφαίρεσε αρκετές εκατοντάδες διαφημίσεων από το τα βαγόνια του μετρό στο Λονδίνο, αντικαθιστώντας τις με μια σειρά από αφίσες οι οποίες περιείχαν φράσεις του αρχικού κειμένου. Ιδού μερικές που επέλεξαν: – Ολόκληρες στρατιές ανθρώπων αναλώνουν το σύνολο του εργασιακού τους βίου εκτελώντας καθήκοντα που ενδόμυχα πιστεύουν ότι στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται να εκτελούνται. – Είναι σαν κάποιος εκεί έξω να επινοεί άσκοπες δουλειές μόνο και μόνο για να μας κρατάει όλους απασχολημένους. – Η ηθική και πνευματική ζημία που απορρέει από αυτή την κατάσταση είναι βαθύτατη. Είναι μια πληγή στον συλλογικό μας ψυχισμό. Και, παρόλα αυτά, κανένας δεν μιλάει γι’ αυτό. – Πώς μπορεί κάποιος ακόμη και να ξεκινήσει να μιλά για αξιοπρέπεια στη δουλειά, όταν ενδόμυχα πιστεύει ότι η δουλειά του δεν θα έπρεπε να υπάρχει; Το αποτέλεσμα της εν λόγω καμπάνιας ήταν ένας καταιγισμός συζητήσεων στα μέσα (εμφανίστηκα για λίγο έως και στο Russia Today), που είχαν ως συνέπεια η δημοσκοπική εταιρεία YouGov να αναλάβει τη διερεύνηση της υπόθεσης στη Βρετανία, διεξάγοντας μια δημοσκόπηση η οποία χρησιμοποιούσε απευθείας τις φράσεις του κειμένου: για παράδειγμα, «Έχει η δουλειά σας κάποια ουσιώδη συνεισφορά στον κόσμο»; Όλως παραδόξως, πάνω από το ένα τρίτο -37%- απάντησε αρνητικά (όταν το 50% ήταν καταφατικό, και ένα 13% εμφανιζόταν αβέβαιο). Ήταν σχεδόν διπλάσιο αυτού που ανέμενα – φανταζόμουν ότι το ποσοστό των άχρηστων δουλειών κυμαινόταν πιθανώς κάπου γύρω στο 20%. Συμπληρωματικά προς αυτά, μια μεταγενέστερη δημοσκόπηση στην Ολλανδία είχε σχεδόν πανομοιότυπα ευρήματα: στην πραγματικότητα, λίγο πιο αυξημένα, καθώς το 40% των Ολλανδών εργαζομένων ανέφερε ότι οι δουλειές τους δεν είχαν κανέναν πραγματικό λόγο ύπαρξης. Επομένως, όχι απλώς η υπόθεση επιβεβαιώθηκε από τις δημόσιες αντιδράσεις, είχε (επι)πλέον επιβεβαιωθεί και από στατιστικές έρευνες. Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι βρισκόμαστε ενώπιον ενός σημαντικότατου κοινωνικού φαινομένου, το οποίο δεν έχει λάβει παρά ελάχιστης προσοχής. Και μόνο το γεγονός πως κάποιος άρχισε να μιλά γι’ αυτό, υπήρξε για πολλούς λυτρωτικό. Ήταν σαφές ότι μια εκτενέστερη διερεύνηση εκκρεμούσε. […] Το κείμενο του 2013 ήταν για ένα περιοδικό σχετικό με την επαναστατική πολιτική, και έδινε έμφαση στις πολιτικές διαστάσεις του προβλήματος. Στην πραγματικότητα, το κείμενο ήταν μόνο το πρώτο από μια σειρά επιχειρημάτων που επεξεργαζόμουν εκείνη την περίοδο αναφορικά με τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία περί «ελεύθερης αγοράς» η οποία, έχοντας επικρατήσει στον κόσμο από την εποχή της Θάτσερ και του Ρήγκαν, ήταν στην πραγματικότητα το ακριβώς αντίθετο αυτού που ισχυριζόταν ότι είναι· ήταν ένα βαθύτατα πολιτικό πρόταγμα μεταμφιεσμένο σε οικονομικό. Είχα καταλήξει σ’ αυτό το συμπέρασμα καθώς φαινόταν να αποτελεί τη μόνη δυνατή ερμηνεία αναφορικά με το πως πραγματικά συμπεριφέρονται οι άνθρωποι που κατέχουν την εξουσία. Ενώ η νεοφιλελεύθερη ρητορική περιστρεφόταν πάντοτε γύρω από μια μυθική απελευθέρωση των αγορών, τοποθετώντας την οικονομική αποδοτικότητα πάνω από κάθε άλλη αξία, η συνολική επίδραση των πολιτικών της ελεύθερης αγοράς έχει να κάνει με το ότι οι δείκτες οικονομικής μεγέθυνσης έχουν επιβραδυνθεί περίπου παντού, με εξαίρεση την Ινδία και την Κίνα· η επιστημονική και τεχνολογική ανάπτυξη είχε λιμνάσει· και, στις πιο πλούσιες χώρες, η νεότερη γενιά μπορεί, για πρώτη φορά στους αιώνες, να περιμένει να ζήσει μια λιγότερο ευκατάστατη ζωή από τους γονείς της. Κι όμως, παρατηρώντας αυτές τις συνέπειες, οι υπέρμαχοι της ιδεολογίας των αγορών απαντούν πάντοτε με καλέσματα για ακόμη πιο γερές δόσεις του ίδιου φαρμάκου, και οι πολιτικοί νομοθετούν αναλόγως. Αυτό με αφήνει εμβρόντητο. Αν μια ιδιωτική εταιρεία προσλάμβανε έναν σύμβουλο προκειμένου να της παρουσιάσει ένα επιχειρηματικό πλάνο, και κατέληγε σε μια κάθετη πτώση των κερδών, ο εν λόγω σύμβουλος θα απολυόταν πάραυτα. Στην καλύτερη περίπτωση, θα του είχε ζητηθεί να παρουσιάσει ένα διαφορετικό πλάνο. Με τις μεταρρυθμίσεις της ελεύθερης αγοράς αυτό δεν φάνηκε να συμβαίνει ποτέ. Όσο περισσότερο αποτύγχαναν, τόσο περισσότερο ακολουθούνταν. Το μόνο λογικό συμπέρασμα ήταν ότι οι οικονομικές επιταγές δεν ήταν αυτές που στην πραγματικότητα καθόριζαν τις αποφάσεις. Τι συνέβαινε λοιπόν; Απ’ ό,τι φάνηκε, η απάντηση έπρεπε να αναζητηθεί στις αντιλήψεις της πολιτικής τάξης. Σχεδόν όλοι όσοι παίρνουν καθοριστικές αποφάσεις είχαν πάει σε πανεπιστήμια της δεκαετίας του 1960, όταν τα κάμπους ήταν στο επίκεντρο της πολιτικής αναταραχής, και ένιωσαν, με έντονο τρόπο, ότι τέτοια πράγματα δεν θα έπρεπε να επαναληφθούν. Ως εκ τούτου, παρόλο που μπορεί να βρέθηκαν αντιμέτωποι με αρνητικούς οικονομικούς δείκτες, διαπίστωσαν με χαρά ότι ο συνδυασμός παγκοσμιοποίησης, περιστολής της δύναμης των συνδικάτων και η δημιουργία ενός επισφαλούς και εξαντλημένου εργατικού δυναμικού -από κοινού με τα επιθετικά καλέσματα σε ηδονιστική προσωπική απελευθέρωση (ό,τι έγινε γνωστό ως «απελευθερωμένα ήθη, δημοσιονομική αυστηρότητα»)- είχε σαν αποτέλεσμα την ταυτόχρονη μετακίνηση ολοένα και περισσότερου πλούτου και δύναμης στους πλούσιους, καταστρέφοντας σχεδόν ολοκληρωτικά τα θεμέλια οργανωμένης αμφισβήτησης της εξουσίας τους. Μπορεί να μην λειτούργησε τόσο καλά σε επίπεδο οικονομικό, ωστόσο σε επίπεδο πολιτικό λειτούργησε ονειρεμένα. Αν μη τι άλλο, είχαν ελάχιστα κίνητρα να εγκαταλείψουν τέτοιου είδους πολιτικές. Το μόνο που έκανα στο εν λόγω κείμενο ήταν να αναλύσω αυτό που ήταν προφανές: όταν βρίσκεις κάποιον ο οποίος κάνει κάτι στο όνομα της οικονομικής αποδοτικότητας, το οποίο οικονομικά φαντάζει πλήρως παράλογο (όπως, ας πούμε, το να πληρώνεις με υπερβολικά πολλά λεφτά ανθρώπους οι οποίοι δεν κάνουν απολύτως τίποτα), θα πρέπει κανείς να διερωτηθεί, όπως οι αρχαίοι Ρωμαίοι το έκαναν, “Qui bono?” -Ποιος ωφελείται;- και πως. Δεν πρόκειται τόσο για μια θεωρία συνομωσίας όσο για το αντίθετό της, μια θεωρία αντισυνομωσιολογική. Αναρωτιόμουν γιατί κανείς δεν έκανε τίποτα. Οι οικονομικές τάσεις εμφανίζονται για όλους τους λόγους του κόσμου, αλλά αν προκαλούν προβλήματα στους πλούσιους και στους ισχυρούς, αυτοί οι ίδιοι είναι που θα ασκήσουν πιέσεις στους θεσμούς προκειμένου να παρέμβουν και να κάνουν κάτι σχετικά με το ζήτημα. Γι’ αυτό, άλλωστε, αμέσως μετά την οικονομική κρίση του 2008-2009, μεγάλες επενδυτικές τράπεζες διασώθηκαν αλλά καθημερινοί ομολογιούχοι όχι. Η ραγδαία εξάπλωση των δουλειών του κώλου συνέβη για μια σειρά από λόγους. Το πραγματικό ερώτημα είναι γιατί κανένας δεν παρενέβη («συνωμότησε», αν το προτιμάτε) προκειμένου να γίνει κάτι για το ζήτημα αυτό.KATΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΥΤΑΡΕΛΛΗ Ο ΚΟΥΤΑΡΕΛΛΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ [ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 10 ΧΡΟΝΙΑ] ΩΣ Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΜΙΑΣ ΣΤΡΑΤΙΑΣ .ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΙΚΡΕΜΠΟΡΟΙ ΤΗN ΚΑΤΑΛΑΓΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΟΥ ΕΞΑΘΛΙΩΣΑΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ ΚΑΙ ΜΙΚΡΕΜΠΟΡΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΜΠΟΡΕΣΑΝ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΠΑΚΕΤΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΠΟΥ ΤΑ ΕΒΑΛΑΝ ΣΕ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΣΥΜΦΕΡΟΥΣΕΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ. ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ ΜΟΥ ΘΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΩ ΤΟ ΦΘΗΝΟΠΩΡΟ ΓΙΑΤΙ ΕΠΛΗΓΗΚΑ ΕΜΕΣΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΜΕΣΑ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΒΙΝΤ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ ΦΡΑΓΚΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙ ΣΑΣ .ΑΡΑ ΕΓΩ ΕΔΩΣΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΩ ΤΙΠΟΤΑ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ. ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΙΓΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΔΙΝΩ ΠΟΛΑ ΣΑΣ ΠΕΦΤΟΥΝΕ. ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ ΕΙΜΑΙ ΔΙΑΤΕΘΕΙΜΕΝΟΣ ΝΑ ΦΤΑΣΩ ΣΕ ΑΚΡΑΙΕΣ ΛΥΣΕΙ [ΦΥΛΑΚΕΣ ,ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ,ΚΤΛ] ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ [ΣΑΣ] ΠΡΟΣ ΚΑΠΟΙΟΝ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΣΩΣΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΔΙΑΛΥΣΑΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΠΙΜΕΝΕΤΕ ΝΑ ΤΟΝ ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΤΕΡΩΝΤΑΣ ΤΟΥ ΤΑΜΕΣΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΗ
Τρίτη, 18 Αυγούστου 2020
ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΠΑΛΙΟΣ-ΚΑΛΟΣ ΣΙΝΕΜΑΣ ΕΝΘΥΜΟΥΜΑΙ ΚΑΛΩΣ ΟΤΑΝ ΕΒΛΕΠΑ ΤΟ ΚΑΟΥΜΠΟϊΚΟ ΦΙΛΜ [[Η ΑΥΓΗ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ}} ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΟ ΦΙΛΜ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥ ΠΡΟΤΑΓΩΝΙΣΤΗ ΑΓΚΑΛΙΣΕ ΙΚΕΤΕΥΤΙΚΑ ΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΕΚΛΠΑΡΩΝΤΑΣ[αυτόν] ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΚΑΙ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΤΟΥ Πώς ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΤΟΤΕ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΔΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΟΥ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΝΩΝΤΑΣ ΤΟΥ ΟΤΙ ΘΕΛΗΜΑ ΑΥΤΟΣ ΘΕΛΗΣΕΙ...ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΑΝ ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΚΑΝΑ..ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ [ΑΦΟΥ ΠΟΙΟΣ ΔΕ ΘΑ ΖΗΤΙΑΝΕΥΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΟΥ ΤΗ ΖΩΗ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑΤΗΝ ΣΩΣΕΙ?]...ΑΠΛΑ ΕΧΩΑΠΟΨΗ ΠΩΣ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΟ [Τόσο] ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΚΑΙ δυσανεκτικό...ΠΟΥ ΕΝΑΙ ΒΛΑΚΕΙΑ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΞΕΜΠΕΡΔΕΥΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΗΣ [ΟΤΑΝ ΑΥΤΗ ΣΟΥ ΚΑΤΣΕΙ]. ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΩΝ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΛΕΨΕ ΑΣΥΓΚΡΙΤΩΣΛΙΓΟΤΕΡΟ.ΚΟΥΛΗ ΘΕΛΑΤΕΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΕΤΕ
Δευτέρα, 10 Αυγούστου 2020
Τρίτη, 30 Ιουνίου 2020
ΣΥΝΗΘΩΣ ΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΟΡΜΑΛ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΜΠΛΕΚΟΝΤΑΙ ΜΕ ΠΕΛΑΤΕS ΕΜΠΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΚΟΜΑΝΕΙΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ>ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ [[ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΟΥΝ]] ΤΑ ΔΟΛΙΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΠΕΛΑΤΩΝ >ΤΟΥΣ ..ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΝΑ ΠΟΥΝΕ ΨΕΜΑΤΑ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΟΤΙ ΕΞΕΔΩΣΑΝ ΕΠΙΤΑΓΕΣ<>ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ ΕΚΔΟΤΙΚΑ ΤΕΛΗ -ΕΝΩ ΚΑΤ/ΟΥΣΙΑΝ ΟΙ ΕΠΙΤΑΓΕΣ ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ ΠΡΑΓΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ.....ΕΝΩ ΤΟ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΣΤΕΙΛΕ ΕΝΑ ΚΟΜΕΝΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ [ΕΝ ΕΙΔΕΙ ΣΑΤΑΝΙΣΤΙΚΗΣ ΤΕΛΕΤΗΣ] ΔΕΝ ΗΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΔΙΟΤΙ ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ.ΚΑΙ ΑΝ ΕΓΙΝΕ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ..ΕΚΕΙ ΞΕΠΕΦΤΟΥΝ ΟΙ ΔΙΚΓΟΡΟΙ .ΣΤΟ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΠΡΙΤΣΙΑ ΤΩΝ ΑΣΤΩΝ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΘΟΥΝ.ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ Ο ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΑΝΡΥ =[[ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΘΩΟΙ ΑΣΤΟΙ]] .ΟΛΟΥΣ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΥΣ ΑΣΤΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΞΕΠΑΣΤΡΕΨΟΥΜΕ...ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΘΑΡΑ ΧΙΤΛΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΘΑΤΣΕΡΙΚΗ..ΝΑ ΕΞΟΝΤΩΝΕΙΣ ΜΙΑ ΜΕΡΙΔΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΠΕΙΔΗ ΤΗΝ ΘΕΩΡΕΙΣ ΑΧΡΗΣΤΗ...ΓΙ/ΑΥΤΟ ΚΑΙ Η ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΧΕΙ ΕΚΦΥΛΙΣΤΕΙ..ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΝΟΜΙΚΟΙ ΔΕΝ ΤΗΡΟΥΝ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΝΟΜΟΘΕΤΩΝ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΟΝΩΝΤΑΣ ΤΑ ΕΡΗΜΗΝ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΟΥΣ...ΠΑΡΑΔΙΔΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΓΙΟΥΧΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΟΥΓΙΑ ΤΩΝ ΑΣΤΩΝ.[ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΧΟΡΕΥΩΝΤΑΣ ΕΠΑΝΩ ΣΤΑ ΠΡΟΣΤΥΧΑ ΣΑΝΙΔΙΑ ΤΟΥΣ]ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΛΙΑΡΣΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΟΡΝΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΑΚΕΔΕΣ ΤΟΥΣ [Ο ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΣ ΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΑΜΟΡΦΩΤΟΥ]
Πέμπτη, 19 Δεκεμβρίου 2019
Για τον Στίρνερ εξελικτικά όλες οι “κατασκευασμένες έννοιες” της ανθρώπινης διανόησης όπως για παράδειγμα του “γενικού καλού”, της οικογένειας, της πατρίδας, του Θεού, αυτονομούνται και πετυχαίνουν την αλλοτρίωση του Εγώ οδηγώντας το σε ανώφελες θυσίες και αυτοπεριορισμούς. Άλλο κεντρικό σημείο στη φιλοσοφία του είναι η άρνηση της έννοιας της Ελευθερίας, αφού σημαίνει “ελευθερία από κάτι”, με αποτέλεσμα να ανακαλύπτει ο άνθρωπος περισσότερους καταναγκασμούς όσο περισσότερο ελεύθερος νομίζει ότι γίνεται.
Τετάρτη, 18 Δεκεμβρίου 2019
GEOGRAPHY OF ITALIAN COMPOSERS--GENOVA=Umberto Bindi, FR.CILEA,PAOLO SERAO[PHILADELFIA],BERIO TORINO=ALFREDO CASELLA,FRED BUSCAGLIONE MILANO=ORNELA VANONI,GAETAGNO DONIGETTI[BERGAMO],NINO ROTA,PONCHIELLI,BOTEZZINI[CREMA],TOSCANINNI,MONTEVERDI[CREMONA] VENETO=VIVALDI,BOQUERINI,SALIERI,ARIGO BOiTO,,Drgo,,Ferrari,,L.NONO,TARTINI,SCARLATTI,MALIPIERO,FRANCO FACCIO FLORENCE=CHERUBINI,CATALANI,PUCCINI[LUCA],MASCAGNI[LIVORNO] ,,Buzoni,,Tedeco,,FODGIA=UMB.GIORDANO BARI=NICOLO PAGANINI,PAOLO SERAO[PHILADELFIA],MERCADANTE BOLOGNA=OTTORINO RESPIGHI,G.VERDI[RONCOLE PARMA],A.CORELLI ANCONA[MARCHIA]JOACHINO ROSSINI. CICILY[CATANIA] V.BELLINI ROMA=PALESTRINA,SCAMBATTI,ENNIO MORICONE,NICOLA PIOVANI NAPOLI=LEONCAVALLO,TOSTI,DI CAPUA,D.SCARLATI,PERGOLESI,CIMAROSSA,DURANTE,FEO,PICCINI,PORPORA,PAISIELO,MONTI--[ΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣΕΙΧΑΝ ΜΥΑΛΟ ΤΟΤΕ Η ΑΘΗΝΑ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΕΚΛΕΚΤΩΤΕΡΗ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ Η ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ]
Δευτέρα, 16 Δεκεμβρίου 2019
Κυριακή, 24 Νοεμβρίου 2019
Τρίτη, 19 Νοεμβρίου 2019
SIMILARITIES BETWEN SHANGAI AND MADRID
|
|---|
Τρίτη, 12 Νοεμβρίου 2019
Κυριακή, 10 Νοεμβρίου 2019
Τετάρτη, 16 Οκτωβρίου 2019
Σάββατο, 17 Αυγούστου 2019
Τετάρτη, 1 Μαΐου 2019
Σάββατο, 10 Νοεμβρίου 2018
Τρίτη, 6 Φεβρουαρίου 2018
Δευτέρα, 5 Φεβρουαρίου 2018
Τετάρτη, 24 Ιανουαρίου 2018
Τετάρτη, 30 Αυγούστου 2017
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)
